De Meesterproef

17-10-2021 16:17

Wat er momenteel gaande is wordt slechts nog door weinigen echt herkend.

Het is de eindtijd, (niet van de aarde, maar van een tijdsspanne, van een tijdperk (vol illusies)) - de periode in ons aller bestaan -en dan heb ik het niet over dit ene leven - maar over al jouw levens van de afgelopen 26000 jaar waar je die dan ook hebt doorgebracht.  Deze periode waarin je de allerbelangrijkste keuze(s) van je hele bestaan moet maken, de cruciale test, de ‘meesterproef’.

Zeker de meesten die nu wakker zijn, beseffen dat er iets heel belangrijks en groots gaande is.  Ik bedoel met wakker zijn niet alleen dat je ziet dat jouw regering de mensheid verraadt en uitlevert in een duivelspact. En zelfs ook niet als je ziet dat dit wereldwijd het geval is.

Als je dat al allemaal ziet, begin je wakker te worden. Degenen die al wat langer en verder wakker zijn begrijpen dat het om meer gaat dan dat ene ‘zien en begrijpen’. Zij zijn in staat te zien dat er (minstens) drie verschillende perspectieven zijn. Degenen die dat begrijpen zijn vooral degenen die hier incarneerden van andere planeten. Degenen die voor een leven in een mensengedaante kozen om de ‘echte’ mensen te helpen deze bijzondere unieke transformatie dit keer te laten lukken.

 

Het bijzondere is dat de mensheid weer op dat punt is aanbeland waar het de vorige keer volledig fout liep. De mensheid was al eerder zover ontwikkeld dat ze de huidige technologie ver oversteeg. Ten tijde van Atlantis en Lemurie waren ze (we, want velen van ons die van andere planeten komen waren toen ook hier) al veel verder met allerlei ontwikkelingen die de mensen dienden. De gezondheidszorg was veel verder, het gebruik van de vrije energie van de aarde, het communiceren via telepathie etc. Ook het transport was veel geavanceerder. We konden tijdreizen en naar andere planeten reizen. We hadden toen ook veel meer respect voor de natuur die er toen heel wat beter aan toe was dan nu het geval is.

Maar er was een belangrijk punt waar we/ze toen ook waren aangekomen, en dat is het ingrijpen in het creëren van leven, het innemen van een bovenmenselijke positie en het  experimenteren met DNA en genen,  het klonen van mensen, met deeltjesversneller CERN in Zwitserland  en noem alle dingen maar op waar de huidige machthebbers en wetenschappers mee bezig zijn. Het is hetzelfde punt van toen waar we nu weer voor staan.

Allemaal hebben we als zielen, waar we dan ook vandaan komen, ervoor gekozen om hier en nu mee te werken aan het maken van de ‘juiste’ keuzes, om dit proces goed te laten verlopen. Allemaal besloten we: dit keer gaan we het goed doen… dus iedereen is hier weer. De wetenschappers van nu zijn dezelfden als de wetenschappers van toen, degenen met de liefde voor de natuur en de natuurlijke energie zijn er ook weer in dezelfde rol. Iedere ziel koos voor deze grootse herkansing. Degenen die toen opstonden tegen het wetenschappelijk experiment doen dat nu weer, degenen die zich opofferden voor de wetenschap hebben zich opnieuw aangeboden. Maar nu met de hoop dat het offer niet nodig zal zijn.

Natuurlijk lijkt het allemaal een fluitje van een cent, als je aan de andere kant bezig bent alles te plannen met je medezielen. Alles is dan helder en duidelijk en overzichtelijk. Je weet wie je gaat zijn en waarom en wat je opdracht is. En zelfs al heeft je beste vriend aan de andere kant gezegd dat hij opnieuw die  politicus gaat zijn die het jou heel lastig gaat maken, daar lachte je erom en dacht, leuk dit spel, maar dit keer zal het jou niet lukken. En vol plezier en voorpret sprongen we allemaal naar deze planeet om dit ‘varkentje eens even te wassen’.

Maar opnieuw moesten we door de sluiers van vergetelheid en kwamen we als een tabula rasa ter wereld. Sommigen van ons bleven vanaf hun geboorte de verbinding voelen met hun  thuisbasis. Anderen herinnerden het zich als kind dat ze hier met een doel waren, weer anderen moesten heel wat meemaken voor ze het zich herinnerden. Heel veel van ons werden pas gewekt toen er zoveel druk op hen kwam te staan dat ze niet meer wisten waar ze het moesten zoeken. Dat gebeurde voor de meesten het afgelopen jaar.

Ook dat was afgesproken: als jullie in 2020 nog steeds slapen zal er iets gebeuren wat je zal wekken. Je zult eerst vooral in het wereldse duiken, en je informatie daar halen en je zult langzaamaan beseffen dat op dat niveau niets is wat het lijkt. Dat alles omgekeerd is: de gezondheidszorg maakt je ziek, de voedingsindustrie verziekt je voedsel, de dieren-industrie treedt beestachtig op tegen de dieren, onderwijs maakt kinderen dommer, de wetenschap misbruikt haar kennis, de rechtspraak is krommer dan ooit. Wat ‘service to others’ zou moeten zijn is vooral ‘service to self’ geworden. Heel veel mensen beseffen dit nu. Maar dat is nog maar het begin.

Er zijn veel standpunten in te nemen om naar dit alles te kijken. En drie ervan zijn heel belangrijk. Ik zie die drie als drie lagen van bewustwording, de ene laag is die van de wereld, van de politiek, de gezondheidszorg, de maatregelen etc.

De tweede laag is die in jezelf, in je hart. De plek waar je, als je erbinnen kunt, en in staat bent echt te vertoeven ook een wereld aantreft. Een volledig complete wereld met alles erop en eraan. Alle natuur die ergens bestaat of bestaan heeft is er aanwezig, zeeën, bossen, steppes, weilanden, bomen bossen, struiken, planten bloemen, alle dieren die je maar kunt bedenken, en alle mensen die je ooit (en dat kan ook in eerdere levens zijn) een plek gaf in je hart. De wereld in je hart lijkt op de wereld buiten, maar dan in zijn paradijselijke vorm. Geen kwaad, geen zinloze vernietiging, geen destructie. Alles is er in de opperste pure vorm. Alles is er mooier en intenser. Daar voel je ook dat alles met jou is verbonden en met jou communiceert, elk dier elke boom elk plantje. Maar ook de huizen de dingen.  De plek in je hart bestaat ook weer uit meerdere lagen, dat kun je geometrisch zien, maar ook verbeeldend. In mijn hart is er een toegangshal, dan het bos, en de huizen erin,  de zee, het strand, de weiden, de bergen en in het midden mijn harthuis. Dat is de binnenste laag in mijn hart, het hart van mijn hart zeg maar.

In mijn hart is ook een toegang tot het universum, en alle denkbare universa en planeten. Ik kan daar reizen naar waar ik maar wil en de wezens ontmoeten die daar hun plek hebben.

De derde laag is de laag van wat ik noem ‘het grotere plaatje’, het grotere plaatje heeft dezelfde afstand van de wereld, als het binnenste hartplaatje. Het is het beeld van het totaal. Het totaal van al jouw levens, van alle zielen die met jouw leven verbonden zijn, het begrijpen van de universele wetten. Het kunnen begrijpen van de dingen die in de middenlaag, dus de aardse wereld gebeuren vanuit dat grotere perspectief. In het grotere perspectief, begrijp je, dat alles wat op het aardse niveau gebeurt een soort spel is. Dat alle spelers zielen zijn uit dezelfde bron, dat alle zielen terug op weg zijn naar die bron. Dat ze elkaar onderweg naar die bron helpen, met het leren van lessen, het uitvoeren van opdrachten, allemaal dingen die het spel leuker en spannender maken.

 Als je het grotere plaatje begrijpt, en dat kan eigenlijk alleen als je alle drie de plaatjes hebt ontdekt en kunt begrijpen. Het ene kan niet zonder het andere. Je kunt het grotere plaatje niet begrijpen zonder het plaatje in je hart en vice- versa. Maar als je dat eenmaal begrijpt dan weet je ook dat geen van de spelers echt iets kan overkomen, niet in het hartplaatje en niet in het grotere plaatje, alleen in het spel - het middenniveau -kan je iets gebeuren, maar omdat het spel is, is het niet echt. Jouw ware zelf, je echte ik, degene wie je werkelijk bent is onkwetsbaar, en kan niet sterven. Wat sommigen daar ook over zeggen. Ook niet met een vaccin of andere middelen. Het enige wat kan sterven is het poppetje in het spel. Als je dat beseft en werkelijk tot je laat doordringen dan komt er rust over je. Dan weet je, wat er ook gebeurt, dat er eigenlijk niets kan gebeuren. Dat je nergens bang voor hoeft te zijn. Voor wie je werkelijk bent loopt het altijd goed af. Want het grote verschil tussen goed en kwaad bestaat alleen maar in het spel. In de andere lagen, hebben goed en kwaad een totaal andere betekenis.

Als je er zo naar kunt kijken dan wordt het weer leuk om uit te zoeken wat jouw opdracht ook al weer was in dit spel. Wat kwam je hier nu echt doen? En om die opdracht zo goed mogelijk te spelen. En omdat dit spel nu al eeuwen wordt gespeeld met steeds dezelfde spelers in een andere rol, heb je inmiddels heel veel ervaring in het spel. Je hebt al veel geleerd in het spel. En omdat het nu de laatste belangrijke ronde is van het spel, zijn er jokers ingezet, dat mag meestal niet, maar dit keer wel, en dat zijn alle buitenaardsen die mee zijn komen spelen. Die zijn er alleen om je te helpen. Dus vraag ze om hulp en zet ze in. Ze doen het graag. Want deze laatste fase, betekent voor iedere speler het afleggen van de meesterproef. De ultieme test. En ja wat zou dat zijn?

Natuurlijk en dat weet je van andere spelen die je al eerder speelde, (we hebben uiteindelijk al die spelletjes en sporten gekregen als oefenmateriaal voor het echte grote spel) In al die spelletjes en sporten kun je verliezen. En winnen. Maar wat je daar ook leerde, is dat verliezen wel erg kan lijken, maar uiteindelijk verlies je dan alleen het spel, niet je leven, niet wie je bent. Datzelfde geldt voor winnen, je wint het spel, en daar zitten vaak materiele beloningen aan vast, dat is leuk, dat is aangenaam, maar uiteindelijk win je niets voor je leven of voor wie je bent. Als het goed is blijf je wie je bent ook als je wint. Of misschien voegt het wel iets aan jouw ‘zijn’ toe als je verliest of wint.

Zo is het ook min of meer in dat grote eindspel, de jokers zijn ingezet, de beloningen en straffen zijn hoog. Dat is altijd in de laatste ronde….Het gaat nu om alles of niets. Misschien herinner je je dergelijke spelletjes op tv. Heel oud ‘een van de 8, van Mies Bouwman. In heel dat spel vielen er spelers af en uiteindelijk bleven er 2 over, en die streden om de winnaarsplaats. Dus bleef een winnaar over, maar die kreeg dan de ultieme opdracht. En ook daar kon hij nog steeds alles winnen en alles verliezen.   De meeste tv spelen wijn verdwenen, games hebben die rol overgenomen. En ook daar gaat het hetzelfde toe.

Dat het nu om alles of niets gaat is heftig en velen van ons voelen dat ook in hun diepste wezen. Ze voelen dat het nu gaat om heel andere keuzes dan de dingen die ze vroeger moesten kiezen zoals: welk werk wil ik doen, hoewel dat ook heel belangrijk kan zijn, of waar wil ik wonen. Het gaat nu om de kernvraag: als welk mens wil ik uit dit spel tevoorschijn komen? Wil ik de winnaar zijn die met veel trofeeën en materiele beloningen naar huis gaat? Of ben ik de verliezer die trots is op zichzelf omdat hij weliswaar het spel verloor maar zichzelf won?

Voor heel veel mensen zijn de voorrondes voor de meesterproeven al begonnen. Anderen zitten nog in de wachtruimte. Hoe weet je of je je meesterproef op je bord hebt liggen? Het is eigenlijk niet zo moeilijk….je voelt het aan alles in je lichaam, dat prachtige bijzondere instrument wat je meekreeg om dit spel mee te kunnen spelen. Je lichaam laat je altijd weten als er echt iets belangrijks op het spel staat. Je krijgt dan eerst kleine lichamelijke sensaties en als je daar niet naar luistert worden het hevige verschijnselen: van hoofdpijn, en zweten, tot buikpijn en een brok in je keel, tot slapeloze nachten, niet meer kunnen eten en dan echte aandoeningen, zoals diarree, koorts etc. Als er echt iets belangrijks op het spel staat doet je lichaam er alles aan om jou daarvan te doordringen. Je krijgt vaak als voorbode op een lastige situatie, zelfs voordat je het weet, al een gevoel van onrust en ongemak.

Wie van jullie heeft deze gevoelens niet met regelmaat gehad het afgelopen jaar? Ik denk wij allemaal.

Wat voor soort situaties zijn dat dan, die cruciale keuzes die je moet maken? Dat is voor elk mens verschillend, dat hangt ervan af wat jouw persoonlijke kernwaarden zijn. Voor de een is veiligheid de allerbelangrijkste kernwaarde, en die persoon zal er alles aan doen, om te zorgen dat de situatie veilig is en blijft. Die persoon raakt in de war als onveiligheid dreigt, hij wordt bang en onzeker en gaat in paniek raken en alles proberen om de situatie opnieuw veilig te maken.

 

Een ander heeft rechtvaardigheid als hoogste waarde (we hebben allemaal een soort top 7 van belangrijke waarden.) Bij die persoon komt alles in opstand als hij of zijn dierbaren, of zelfs mensen die hij niet kent maar wel betrokkenheid bij voelt, onrechtvaardig worden behandeld. Die persoon kan dan in alle staten raken en gaat de barricaden op tegen onrecht, tegen wat hij of zij als onrecht ervaart, wat ook nog weer heel persoonlijk is. Wat voor de een onrecht is, hoeft dat voor de ander niet te zijn. Deze persoon zal als het onrecht groot genoeg is, actie ondernemen, medestanders zoeken en proberen alsnog het onrecht recht te zetten en zorgen dat rechtvaardigheid geschiedt.

Weer iemand anders heeft als hoogste waarde, respect en acceptatie van iedereen zoals die is. Iemand die deze waarde hoog in het vaandel heeft, zal niet zo snel, andere meningen, andere opvattingen of andere wijzen van doen afwijzen. Die zal eerder opkomen voor het recht op een afwijkende mening. En daarmee sluit hij eigenlijk aan bij de mens die rechtvaardigheid als hoogste waarde heeft, Want respect en acceptatie horen bij rechtvaardigheid het een kan moeilijk zonder het ander.

Ook zijn er mensen die bescherming als hoogste waarde hebben. Zij hechten veel waarde aan beschermd worden. Soms zijn ze zlef degenen die anderen willen beschermen, maar voor velen geldt dat ze juist erg veel behoefte hebben aan beschermd worden. Zij voelen zich veilig en comfortabel als er door anderen voor hun bescherming wordt gezorgd. Dit zijn vaak mensen die zich moeilijk onafhankelijk staande kunnen houden. Zij hebben vaak naast bescherming ook de waarde vertrouwen in hun top 7 staan. Vertrouwen kun je op veel manieren bij je hebben. Het kan vertrouwen in jezelf zijn, of in je familie, of in je vaardigheden. Maar zoals je momenteel veel ziet zijn er veel mensen die hun vertrouwen hebben geschonken aan instanties buiten zichzelf: de medische wereld, de wetenschap, de overheid, de politie en andere diensten.

Hoe komt een mens aan zijn top 7 waarden? Wel dat is heel simpel, die worden gecreëerd door je opvoeding en je ervaringen. Je waarden prioriteiten lijstje verandert ook in de loop van je leven, als de omstandigheden veranderen, veranderen de waarden van positie. Voor 9/11 stond veiligheid bij de meeste mensen niet bovenaan hun lijst. Na 9/11 kwam veiligheid en bescherming bij veel mensen bovenaan te staan.  Als je jong bent heb je ook een andere lijst dan wanneer je oud bent en hulpbehoevend geworden. Jonge mensen hebben meestal, vrijheid, autonomie en zelfbeschikking hoog staan. Terwijl ouderen  vaker, welzijn, bescherming en veiligheid bovenaan hebben staan.

Op het moment dat je de cruciale keuze(s) van je leven moet maken, gaat het om die waarden die voor jou het allerbelangrijkst zijn. Die komen namelijk onder druk te staan.

Als je moet kiezen uit twee voor jou belangrijke waarden, dan heb je een moreel dilemma. Dat noemen we ook wel een goed versus goed keuze. Aan beide keuzes zit goed en welke kant je ook kiest er wordt altijd iets geschaad.

In een moreel dilemma moet je echt kiezen voor iets wat er ECHT TOE DOET.

Voorbeeld uit de praktijk: iemand stuurde een noodkreet de wereld in via FB, haar vraag: ik werk met gehandicapten, en ik doe dat graag, ik ben bewust en wakker en neem zelf zeker geen vaccin. Nu is mij gezegd dat ik volgende week, met de rest van het team, onze cliënten, ( de gehandicapten) moet vaccineren. We moeten dit allemaal doen. Ik weet dat ik als ik weiger mijn baan verlies. Maar ik wil dit niet, ik wil niet meewerken aan iets waar ik helemaal niet achter kan staan. Wat moet ik doen??

Nu kun je direct zien welke van haar waarden belangrijk zijn en dat die nu onder druk komen te staan. Dat zijn betrokkenheid, zorgzaamheid, en weldoen en niet schaden. Maar ook autonomie voor haarzelf en haar cliënten. (Ieder mens, ook mijn cliënten, moeten zelf mogen beslissen wat hij of zij in zijn lichaam laat spuiten, na duidelijk geïnformeerd te zijn). Deze waarden liggen voor haar op de ene helft van de weegschaal, aan de andere kant, voor de keuze om gehoorzaam te doen wat haar wordt opgedragen, liggen te wachten de waarden: financiële zekerheid, mijn baan behouden. Welzijn voor mijn gezin, mijn kinderen. Gehoorzaam zijn, meedoen met de anderen, niet afwijken ( ik ben wel wakker maar wil geen wappie of complotdenker worden gevonden op mijn werk, (gelijkwaardig) gemoedsrust ( als ik gewoon meedoe, dan valt niemand me lastig) vriendschap, als ik me afwijkend opstel raak ik vrienden kwijt want ik ben bevriend met enkele collega’s die er anders over denken.

Zo zie je dat er aan beide kanten dingen liggen die belangrijk zijn en zwaar wegen. Je ziet dan ook dat deze keuzes echt heel lastig zijn, elk argument heeft zin en betekenis en je moet om hierin de juiste keuze te kunnen maken en een beroep doen op je innerlijke wijsheid. Op de wijsheid van je hart.

 

Ik weiger mijn cliënten te vaccineren

Argumenten voor deze keuze:

  • Ik voel me betrokken bij mijn cliënten - Betrokkenheid   
  • Ik draag zorg voor mijn cliënten - Zorgzaamheid
  • Ik wil goed doen aan mijn cliënten - Weldoen
  • Ik wil mijn cliënten niet schaden - Niet schaden
  • Ik vind dat ze zelf zouden moeten beslissen - Autonomie

 

Ik voer de opdracht van mijn baas uit en vaccineer de cliënten

  • Ik raak mijn baan kwijt als ik het niet doe - Financiële zekerheid
  • Mijn gezin raakt dan inkomen kwijt - Weldoen aan het gezin
  • Ik wil niet buiten mijn team vallen als Wappie - Gelijkwaardigheid
  • Ik wil mijn vriendinnen (collega’s)niet verliezen - Vriendschap
  • Ik wil mijn werk niet kwijt, doe het graag - Zinvol werk

 

Je ziet nu de twee kanten van de weegschaal,  en je kunt je alle argumenten voorstellen, maar ook dat het voor ieder mens heel persoonlijk is, wat voor hem of haar het zwaarst weegt.

Belangrijk is dat je argumenten die in de toekomst liggen en die je niet zeker weet, niet teveel gewicht geeft. Want dat zijn gevolgen argumenten waarvan je niet weet of ze waar zijn. Dat zijn aannames.

Wat je doet als je zo de weegschaal hebt neergezet, dan ga je van beide kanten het belangrijkste argument nemen.

 Bijvoorbeeld: niet schaden bij de eerste keuze, en financiële zekerheid bij het tweede.

Daarna ga je je vanuit je hart verbinden met elke keuze, en dan voel je waar je hart ligt. Dan weet je wat de keuze is die je moet maken.

Dan kun je daarna zien hoe je de schade kunt beperken. De kunst van het kiezen in een moreel dilemma is het in beeld houden van datgene wat je niet hebt gekozen, en dat is tegenstrijdig aan ons gevoel daarover. Als we iets niet hebben gekozen willen we daar liefst niet meer aan denken. Het is juist erg belangrijk om dat wel te doen, want als je iets hebt geschaad, en dat doe je dat kan niet anders, en je stopt het weg, dan haalt het je vroeg of laat in en roept je op het matje. Bv s’nachts als je niet kunt slapen. Door het wel in beeld te houden, kun je dat wat je niet koos toch nog ergens proberen goed te maken.

Maar sommige dingen kun je niet goedmaken. Stel dat je besluit toch de opdracht van je baas op te volgen, en je vaccineert cliënten en er overlijden van deze cliënten er een paar. Die schade is onherstelbaar.

Daarom zijn de besluiten die ieder van ons nu moet nemen van levensbelang, de ene staat er al voor, de ander wacht nog. Maar komen doet het, bedenk zelf de situaties maar:

  • Je kinderen moeten gevaccineerd zijn om naar school te mogen.
  • Je mag nergens meer heen zonder vaccinatiepaspoort
  • Je oude maar nog steeds gezonde vader in een home zal binnenkort gevaccineerd worden, hij wil niet maar ze praten op hem in.
  • Je mag ook niet meer met je auto reizen zonder vaccinbewijs
  • Je bent een medicus en zou vervalste vaccinbewijzen of test bewijzen kunnen afgeven.
  • Er is iemand die je kent die in staat is een testbewijs te vervalsen
  • Je zou naar het ziekenhuis moeten voor een broodnodige behandeling maar je bent bang…
  • Je vindt dit soort gedachten gangen veel te negatief, jij hebt er voorlopig niets mee te maken, je zit liever op je bankje in de zon en denkt aan de mooie natuur, maar een vriend doet een beroep op je?
  • Je zoon of dochter is heel actief en gaat regelmatig demonstreren, jij vindt dat doodeng, en kijkt liever de andere kant op. Nu vraagt ze indringend of je meegaat?
  • Je kinderen vinden je echt een complotdenker en proberen je er met volle kracht van te overtuigen dat je je moet laten vaccineren je bent tenslotte al wat ouder en in de risicogroep. (je had vorig jaar longontsteking)

Etc etc.

Allemaal situaties waarbij de vraag is: WAT DOE JIJ, als het op je pad komt?

 

En wat hierbij van het grootste belang is, dat is dat je het onderscheid leert maken; niet tussen goed en kwaad, dat is vrij simpel, maar tussen ‘Bijna Goed, en Helemaal Goed…..

 

reacties  0 reacties reageren

Voor wat ben jij verantwoordelijk?

01-06-2021 16:26

Wanneer je momenteel met een heldere blik en een uitgesteld oordeel kijkt naar wat er gebeurt, dan is het eigenlijk prachtig. De hogere energieën die nu iedereen over en in zich krijgt zorgen voor een ontmaskering en een blootlegging die we nooit eerder meemaakten. De transformatie van onze moeder aarde en van ons, is een prachtig proces wanneer je in staat bent je angst opzij te zetten en vanuit je innerlijke zelf te kijken.

 

Wat je ziet is dat steeds meer mensen in onvoorstelbaar moeilijke dilemma’s terecht komen. En dat is waar dit echt over gaat. Natuurlijk de wakkeren roepen graag de ‘deep state’ of de elite, of de cabal ter verantwoording, die ‘aangepakt en opgeruimd moet worden. Allemaal waar en kloppend. Toch is dat niet het belangrijkste wat er gaande is, want dan leg je de zaken nog steeds buiten jezelf, buiten de mensen die de wereld bevolken, buiten de grote groep.

 

Want het gaat slechts zijdelings over de krachten achter de schermen. Die overigens al die tijd een fantastische job deden. Wat zij doen en deden is niets anders dan ons een ‘geweten schoppen’. Het is niets anders dan door het creëren van polariteit ons bewust maken van onze keuzes, van onze mogelijkheden en van onze bereidheid, om de ogen te sluiten en weg te kijken als onze eigen belangen op het spel staan.

Ieder mens die nu werkt in een bedrijf of leerkracht is of in de zorg werkt of een winkel heeft of een horecabedrijf staat voor de belangrijkste keuzes van zijn of haar leven. Deze keuzes zijn eigenlijk zo belangrijk, het gaat hier letterlijk over ‘leven en dood’. Klinkt cru en scherp, maar dat is het ook.

 

Ik ben ervan overtuigd vanuit mijn eigen ervaringen, dat elk mens gedurende zijn leven steeds op belangrijke beslissende kruispunten komt te staan. Morele kruispunten. Vaak besef je niet dat het een zo belangrijk kruispunt is in je leven. Meestal zie je dat pas achteraf. Het lijken soms kleine onbelangrijke besluiten die je neemt. Om een voorbeeld te geven, toen ik in de zorg voor verstandelijk gehandicapten werkte, werd er iets ‘nieuws’ uitgevonden om kinderen die zelf verwondend gedrag vertoonden te ‘helpen’. Het kwam uit Amerika en het leek in eerste instantie geweldig. Je kreeg als begeleider een soort ‘koeienprikker’ een apparaatje wat stroomstoten afgeeft als je het op de huid drukt, en dat werd gebruikt om onwillige koeien en varkens de vrachtwagen in te jagen op weg naar de slachtbank. (Geef die dieren eens ongelijk dat ze niet wilden) met dat apparaat wat echt pijn veroorzaakte joegen ze het dier op. Dit vergelijkbare ding ging men gebruiken om kinderen, die door een storing in hun neurologisch systeem zichzelf verwondden (en dat kon heel ver gaan, ik heb met een meisje gewerkt die zichzelf blind had geslagen) om dat te stoppen. Dus elke keer als zo’n kind zichzelf sloeg of beet, of erger, dan probeerde je al van tevoren maar anders tijdens het slaan om het kind die stroomstoot te geven. De angst voor het pijnlijke prikken moest het kind afhouden van het zichzelf verwonden.  Veel mensen deden dit zonder meer, zonder zich iets af te vragen. De leiding stelde het voor en de begeleiders voerden het braaf uit. Niemand vroeg zich iets af. Komt het u bekend voor?

 

Ik werkte op een afdeling met enkele kinderen die dit verwondend gedrag vertoonden. Ik heb na een paar pogingen om het toe te passen geweigerd. Ik vond het zo vreselijk om iemand bewust pijn te doen. En ik werd dan ook overgeplaatst naar een afdeling waar niemand wilde werken, een vreselijke afdeling. Ik werd dus gestraft. Maar dat was toch beter dan dit blijven doen want mijn innerlijke weten kwam in opstand tegen deze barbaarse methode. Het was eind 70er jaren en de ‘operante conditionering’ methodes, bedacht door Skinner ook wel behaviorisme genoemd waren heel populair. Later bleek het de zaken alleen maar erger te maken, want het is symptoombestrijding en als je iets niet bij de oorzaak aanpakt… verdwijnt het symptoom en komt ergens anders terug als een nieuw vaak ernstiger symptoom. Dat gebeurde ook en de gevolgen waren vaak heel desastreus.

 

Allez ik luisterde naar mijn intuïtie en weigerde dit te doen. Ik werd daarvoor ‘gestraft’ al werd dat natuurlijk niet zo genoemd. Maar ik kon daardoor niet werken in dit ‘sterrenteam’ die deze bijzondere behandeling mocht toepassen. En als beloning werd ik op een groep gezet die heel onprettig was om te werken. Maar ik heb nooit spijt gehad dat ik heb geweigerd. Ik was toen 20/21 jaar. Later kwamen er natuurlijk nog vaak vergelijkbare situaties op mijn pad. Maar ik heb bijna altijd naar mijn gevoel/intuïtie geluisterd.  Nu waren de consequenties van mijn besluiten zeker in het begin, niet heel groot, de overplaatsing naar een andere afdeling, was voor mij geen reden om mijn principe los te laten. Later kwamen er moeilijker dilemma’s en ik maakte natuurlijk ook wel eens een verkeerde keuze, dat zijn die keuzes die je altijd bijblijven, omdat je ervan leerde dat het een foute keuze was. De vaak pijnlijke gevolgen droeg ik zelf.

 

Wat ik nu zie gebeuren in de samenleving, is dat heel veel mensen momenteel voor zware dilemma’s staan en nog steeds wegkijken en klakkeloos bevelen opvolgen. Denkend dat ze niet verantwoordelijk zijn voor hun keuzes. Dat hun bazen verantwoordelijk zijn. Niets is minder waar. Ieder mens is verantwoordelijk voor dat deel van de keuze die hij als persoon maakt. Als de directie van jouw bedrijf, bv een zorginstelling besluit om al hun personeelsleden en bewoners te laten vaccineren, is dat hun besluit en hun verantwoordelijkheid.

 

Maar jij kunt besluiten om er niet aan mee te werken. Die persoonlijke vrijheid heb jij. Als jij weet dat deze vaccins niet goed zijn, en je doet niets en werkt mee, ben je medeverantwoordelijk voor de gevolgen.  Dat kan in dit geval ‘dood door schuld’ zijn. Jij kunt deze medewerking  namelijk weigeren. En misschien wordt je dan overgeplaatst, of zelfs ontslagen. Maar jij kunt later jezelf altijd in de spiegel blijven aankijken. Jij handelde vanuit jouw moraal. Je handelde moreel juist. Je handelde vanuit respect voor een van de basisbeginselen van de rechten van de mens. Namelijk weldoen…. En niet schaden.

 

Maar wanneer je niet bewust bent van wat vaccins doen, dan ligt je verantwoordelijkheid op een ander vlak, namelijk dat je je op de hoogte hoort te stellen, van de rechten van een patiënt, of de aan jouw zorg overgeleverd mens, en dat je je informeert over dat wat je  voor middelen geeft of inspuit aan iemand. Doe je dat niet en volg je blind en ongeïnformeerd bevelen op, dan ben je verantwoordelijk voor het niet geïnformeerd zijn en geen moeite doen om  je beroep volgens de beroepsethiek uit te voeren. Je hoort bv de wet te kennen, en je hoort de basisbeginselen van de rechten van de mens te kennen. ‘Ik wist het niet’, ‘ik geloofde alles’, is in deze tijd niet langer een geldig excuus, helaas voor jou. Iedereen draagt een stuk ethische verantwoordelijkheid in zich en zal daar op worden aangesproken en afgerekend. Ooit. In de vorige oorlogen was het op de hoogte zijn van deze zaken veel ingewikkelder, we hadden toen geen internet en men was veel afhankelijker van de leiders en hun informatie,  maar nu kan niemand zich nog verschuilen achter de frase: ik heb het niet geweten. Dus ja iedereen die hieraan meewerkt is verantwoordelijk.

 

Ik heb jaren lang cursussen in ethisch handelen en moreel oordelen gegeven, in bij overheid, in de zorg en het bedrijfsleven. Het was schokkend om te constateren dat zoveel mensen  totaal onbewust en gedachteloos handelen. Niet beseffend dat ze ECHT VERANTWOORDELIJK zijn voor hun daden. De tijd van afschuiven ligt ver in het verleden. Vandaag werkt dat niet meer.

 

Mijn aanname is dat iedereen op zijn levensweg steeds dilemma’s krijgt aangereikt passend bij zijn of haar ontwikkelingsniveau, en dat het al dan niet goed doorlopen van deze ‘examens’ bepaalt of je een stap verder komt in je ‘geestelijke’ ontwikkeling. Wanneer je de les niet begrijpt en niet leert, blijft diezelfde les steeds terugkomen op je pad, steeds in een ander jasje steeds een graadje erger.

 

Wanneer je wel de les begrijpt en de moreel juiste keuze maakt krijg je steeds minder moeilijke beslissingen te nemen, en wordt je ongelofelijk beloond. Maar dat is niet direct na de keuze, soms moet je nog  even ‘lijden’. Alsof je getest wordt, ‘weet je zeker dat je achter je besluit blijft staan? Krabbel je niet terug?.

Voor mij staat het als een paal boven water, het luisteren naar je intuïtie en je hart en je geweten wordt beloond. Een van de beloningen is het feit dat we nu met heel veel zijn, dat je in een groep terechtkomt die je steunen en helpen. Voor het nemen van de juiste besluiten wordt  je uiteindelijk op allerlei manieren beloond, en je ziel ontwikkelt zich erdoor. Morele dilemma’s zijn de slijpsteen van de ‘geest’ en de ziel.

 

We kunnen dus wel alle schuld en verantwoordelijkheid afwentelen op anderen op de cabal, de elite, de deep state,  maar het enige wat er echt toe doet, is de vraag: wat deed jij? Wat doe jij, als je een echt moeilijk besluit moet nemen. En natuurlijk is het geen kunst om een moreel juist besluit te nemen als er weinig op het spel staat. Maar zo werkt het nu eenmaal niet in dit universum. Pas als er echt iets van groot belang op het spel staat, kun jij laten zien, wie je werkelijk bent. Wat voor moraal jij hebt, of je durft te luisteren naar je geweten. Of je de moed hebt om tegen de opgelegde opdrachten in te gaan. Of je het lef hebt om je waarheid te spreken, ook al wordt je uitgescholden voor complot denker of wappie. Of je je baan durft te riskeren? Of je een boete wil riskeren, of een straf. Of uitsluiting van je familie of vrienden.

Hoe groot en moedig ben jij? Deze tijd onthult het allemaal. Iedereen moet nu kleur bekennen. Moet tonen wie hij of zij werkelijk is..

Durf jij te luisteren naar je geweten, je intuïtie, je hart, je ‘Hoger Zelf’, het is dit examen wat iedereen nu op welk niveau dan ook moet afleggen, waarmee je je toegang verschaft tot die mooie wereld waar we naar op weg zijn. Zonder bewijs van geestelijke rijping… betwijfel ik of je binnen kunt.

 

Ik wens u allemaal veel wijsheid en innerlijke leiding en moed, om dat te durven doen wat je van binnen voelt als juist…….

reacties  0 reacties reageren

Wat zet je in de wereld?

01-02-2021 16:31

Enkele dagen geleden was ik bij een osteopathe, een hele spirituele dame die behalve haar goede ‘hand’ werk ook diepere inzichten krijgt als ze je behandelt en die deelt met je. Ik heb al maanden last van mijn rug, knie heup, schouder, een kant de rechterkant. Het was licht aanwezig toen we in mei naar België vertrokken voor de verhuizing, met een niet zo heel comfortable bus. Daar aangekomen was het heel erg, de eerste nacht kon ik van pijn niet slapen. Maar de dag erna had ik gelukkig een quantum hypnose sessie en daar vroeg ik naar de oorzaak. Ik kreeg antwoord: er is nu zoveel pijn, angst, boosheid, zoveel negatieve gevoelens die in de atmosfeer van de aarde hangen, en alleen de ongevoeligen merken daar niets van. De rit door een stil bang Frankrijk door een deken van angst, had dit veroorzaakt. Het hing zo voelbaar in de lucht, overal, ook in België. Ik had het allemaal binnengekregen. Na de sessie was het een tijdje weg.

 

Ik ben een super HSP-er, dus voel eigenlijk alles, van anderen. In mijn beroepen in de zorg, vooral in de psychiatrie heb ik heel goed geleerd om mezelf te beschermen. Maar blijkbaar is er nu meer nodig, dit is zo overweldigend wat er continue in de atmosfeer wordt geblazen, door de overheden, de farmacie, de artsen de ‘deskundigen’ , de media, en alle mensen die  bang zijn voor ‘het’ virus. Maar ook aan de andere kant, al degenen die zien wat het werkelijk is, en die hun boosheid spuien, op sociale media, naar elkaar, elkaar uitschelden voor schapen, en onbewusten en noem het maar op en ook dat vind je overal. Dit is wat er in de lucht hangt, om ons allemaal heen.

Daarnaast is er de nog relatief kleine groep die het grote plaatje (beginnen te) begrijpen en inzien dat beide kanten eigenlijk stuivertje wisselen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Of je nu vecht om de wereld veilig te maken en het virus te bestrijden, of je vecht om de anderen wakker te maken en hen te doen inzien dat er misschien wel iets anders gaande is. Het maakt in de kern van de energie NIETS uit. Beiden zijn spelers in hetzelfde spel. Beiden voeren strijd, beiden vechten, beiden zijn in oorlog. (met de pen of met de stem)

Pas wanneer je gaat zien dat het nog iets heel anders is dan dit spel waar het om gaat. Namelijk dat denken in tegenstellingen, het echte probleem is. Jij-ik, goed-slecht, bewust- onbewust, slim-dom, wakker-slapen, schaap-wolf, leider-volgeling, vrij-gevangen, zwart-wit. En zo zijn er nog heel veel.

Op het moment dat je echt kunt zien, dat alles één is, dat alles, maar dan ook echt alles,  uit een en dezelfde Oneindige Creator komt, dat tegenstellingen bedoeld zijn om ons ‘Dat’ te laten ervaren. Op dat moment valt alles weg wat je tot die tijd meende te moeten bevechten. Ik heb vroeger ook gestreden, ik veroordeel het niet. Maar ik heb er wel veel last van. En met mij nog heel veel mensen. Ik vermoed dat alle -lichtwerkers-helpers- coaches-spiritueel bewusten- dit ook voelen, misschien niet de hele tijd maar vast met regelmaat.

 

Wij zijn hier om al die strijdende mensen te helpen om te zien wat ze nog niet willen of kunnen zien…

Afgelopen weken nam de pijn in mijn lichaam weer toe en ik besloot dit keer (normaal bezoek ik nooit een arts of hulpverlener, ik kan het altijd zelf oplossen) naar een osteopaat te gaan. Zij constateerde hetzelfde als in de Hypnose sessie. Ik neem teveel in, ik weet ook dat ik ook de energieën die binnenkomen, transformeer, daar heb ik de afgelopen jaren heel veel ‘training’ in gekregen, en ook hulp van mijn gidsen en engelen. Ik weet dus hoe ik het moet doen, ik hoef er geen adviezen in (bij voorbaat dank) maar het is nu zoveel dat het een dagelijkse ‘job’ is. De osteopathe kon ook goed voelen dat het niet mijn angst was, maar echt opgenomen angsten en woede van anderen. Ze noemde het giftige energie.  En dat het zich had vastgezet in de kleine spiertjes en gewrichtjes als harde bolletjes. Ze voelde ook dat het de emoties van heel veel mensen waren en dat ze soms ook heel oud waren. Ik weet dat alle oude onverwerkte pijnen en verdriet bij iedereen nu naar de oppervlakte worden gewerkt. Om er zelf vanbinnen iets mee te doen. Ik ben stevig door haar aangepakt en het is nog steeds bezig uit mijn lijf te stromen. Douchen helpt en mediteren helpt. Veel water drinken ook.

Maar ik heb een vraag aan al die reageerders op sociale media. Wat is je doel als je je angsten en je woede ventileert? Is dat om het zelf kwijt te raken en op anderen te werpen? ( dat gebeurt onbewust) lucht het op als je je woede zo neerzet? Of wil je anderen een boodschap geven? Wil je anderen misschien helpen wakker worden? Is boosheid en van alles veroordelen dan wel de goede weg? Gaan mensen door zulke boodschappen echt wakker worden, of roep je alleen verzet op tegen jouw boodschap.

Verplaats je in de anderen die nog niet zover zijn als jij.. herinner je jezelf toen je nog niet besefte hoe de wereld in elkaar zat, laat staan wie wij werkelijk zijn. Stel je voor dat je je boodschap verpakt in mededogen en begrip en dat je uitnodigend bent, en helpt met zoeken van de ander. Zou dat een verschil kunnen make?, Is het mogelijk dat er dan misschien wel één wakker wordt door jouw bericht. Wat zeiden veel meesters, als er maar een ziel de boodschap begrijpt is het doel al bereikt. Vriendelijk verpakte berichten en boodschappen, bereiken meestal veel meer dan boze veroordelende. Kijk maar naar jezelf, aanvaard jij de boodschap als iemand je uitscheldt of woede op je afstuurt.

 

Stel jezelf de vraag, welk doel wil ik dienen of bereiken?

 

Het is aan jou, wat je in de wereld wil zetten, maar besef dat alles energie is, en dat de wet van karma ook hierin geldt, wat je zaait zul je oogsten, en ik kan je zeggen deze wet werkt sneller dan ooit.

En last nut not least, als je kiest voor een mede-dogende manier: heel veel zielen, ook degenen van andere planeten,  die hier zijn om het transformatie proces te bespoedigen  en al bewust zijn, zullen je heel dankbaar zijn, want je vergemakkelijkt hun opdracht ermee.

 

Dank je wel…….

reacties  0 reacties reageren

Angst versus Liefde

01-01-2021 16:28

De afgelopen dagen is het thema angst weer actueel, niet in mij maar ik zie zoveel bange mensen overal, angst voor vaccins, voor de gevolgen van de vaccins, voor de maatregelen, voor tekort, voor honger, voor verlies van huis of baan, voor de verkeerde leiders, voor de toekomst.

Vanmiddag gingen we even mediteren, om de onrust die ik al dagen voel wat te kunnen laten wegstromen.

 

We mediteerden eerst om volgens het derde boek van Christina von Dreien alles los te laten wat ons niet meer dient. Alle verstrikkingen, implants etc etc. Het werkt heel goed we voelden beiden dat er van alles in ons lichaam gebeurde. Daarna besloot ik naar mijn harthuis te gaan, daar ga ik altijd naar binnen via een uitgesleten marmeren trap, niet diep, een paar treden maar. Dan sta ik in een hal, waar een jaar of drie geleden opeens een 5 puntige ster op de vloer verscheen Een pentagram dus.  Het pentagram is volgens een bepaalde visie het machtige teken van de overwinning in Christus, van de onsterfelijkheid van de god-mens. Het is het symbool van de ster van Bethlehem.

 

Het pentagram is ook het kenmerkende symbool van de hemelse mens, de volmaakte mens. Getekend door Leonardo da Vinci. De pentalpha, samengesteld uit vijf letters A, was bij de Grieken het embleem voor Hygieia, de godin van de gezondheid. De vijf samengestelde letters A vormen tevens het begin van het alfabet, de alpha, het begin van het volstrekte hogere leven.

 

Het pentagram was het teken van Pythagoras en zijn school. Pythagoras, een grote ingewijde in de mysteriën, symboliseerde met dit teken de gezondheid van lichaam en ziel. En er wordt gezegd in de mysteriën dat het kruis en het pentagram bij elkaar horen zoals lichaam en ziel.

De pythagoreërs beelden het pentagram uit volgens de gulden snede, de volmaakte maat. In de tijd van Pythagoras toonden de wanden van de beroemde tempel van Delphi onder andere het beroemde houten beeld van de letter E, de vijfde letter, dat de wijzen hadden gewijd als zij eenmaal in de tempel tezamen gekomen waren.

Als wij de mens als een pentagram tekenen, dan zien wij voor ons het hoofd, de armen en de benen. Samen stellen zij de vijf zielen aanzichten en kwaliteiten voor van de boven mens, de zielenmens, de tempelmens.

 

Zo stelt de vijfpuntige ster of vijfhoek de vijf ledematen van de mens voor en de reden hiervan is dat manas, de denkende mens, het vijfde beginsel is. Daarom is de vijfhoek het zinnebeeld is van de mens, de geest-ziel-bewuste mens.

In deze visie gaat het erom dat de symbolen werkelijkheid worden in ons. Een symbool heeft alleen waarde indien het tot realiteit gevoerd wordt. De mens die het pentagram in zijn microkosmos, in zijn eigen kleine wereld heeft verwerkelijkt, heeft de dood overwonnen. Dan staat hij op het pad van transfiguratie. De dood is synoniem aan angst.

 

Dit is dus een mooie verklaring van de betekenis van het pentagram en dan is het een positief symbool. Maar het symbool wordt ook gebruikt door kabbalisten en occulte wetenschappers, en in occulte rituelen. Dus ik voelde me er altijd enigszins onzeker over, waarom is het hier in mijn hart en wat betekent het voor mij? Ik stelde dit keer de vraag en kreeg direct een helder antwoord: symbolen zijn in de basis allemaal neutraal, de betekenis die ze in de loop der tijd hebben gekregen is door de manier waarop ze gebruikt zijn door de mensen. Swastika’s zijn symbolen die oorspronkelijk een mooie betekenis hadden, maar doordat het symbool is gebruikt door een groep met een zeer slechte reputatie, kleeft dat nu ook aan dat symbool. Vergeet niet dat symbolen inderdaad ‘taal’ zijn. Je kunt er op universeel niveau mee communiceren, ook met wezens van andere planeten. De kunst is om je niet te laten beïnvloeden door de betekenis die eraan is gegeven door de verschillende groepen die dat vaak met een negatief doel deden. Voel in je hart wat het betekent voor jou en als je goed voelt zul je de universele betekenis kunnen voelen. Ik ga wel altijd even op de ster staan en voel dan een verbondenheid met alles om me heen  die alles heel licht en aangenaam maakt.

 

Hierna aarzel ik, waar zal ik vandaag heen gaan? Ik kan kiezen uit, mijn park, het bos, de weide , de heuvels,  het strand,  het bos waar mijn harthuis staat en waar de huizen van alle mensen die ik ken verspreid staan. Ik kan in de hal met de ster op de vloer kiezen uit verschillende deuren. Een deur gaat naar de Arcturians, door een lange gang met nissen en bijzondere ruimtes, openluchtzalen met vogels waar ik dan doorheen wandel, kom ik in een ruimte waar ik altijd ontmoetingen heb met mijn Arcturiaanse familie. Er is ook een deur naar de binnenaarde waar de Agartha’s zijn en een hele wereld, waar ik samen met mijn gids heen ging toen hij me wilde laten zien waar de schepen en vliegtuigen terecht komen die van de aarde verdwijnen zonder een spoor. Er is daar een deur naar buiten het heelal in en vandaar kan ik vliegen naar de planeten, ik kan kiezen welke ik wil bezoeken, hoewel op mars werd me ooit de toegang geweigerd.  Ik ga graag naar de Pleiaden omdat ik daar ook heel veel dierbaren heb wonen. Zij steunen mij (iedereen die van een andere planeet naar de aarde kwam voor deze transformatie) en geven me veel energie als ik bij hen ben. Het daar zijn is altijd een feestje.

 

De laatste deur die in mijn hal zit gaat naar een tropisch regenwoud. Daar heb ik altijd bijzondere ontmoetingen met dieren en krijg ik lessen van de dieren. Waarschijnlijk is dit zo omdat ik altijd al een speciale band heb met allerlei dieren. Ik kan met ze spreken (in mijn hart) kan ze soms opsporen als ze verloren gelopen zijn, of kan hun wensen beluisteren als ze ziek zijn of ergens iets willen laten weten aan hun eigenaars. Er is een tijd geweest dat ik veel met dieren werkte en van hen te horen kreeg dat ik deze capaciteiten nog niet voor mensen mocht gebruiken (remote viewing bv) dat zou later wel gebeuren. Nu het werken met dieren gebeurt eigenlijk bijna niet meer, en met mensen is het volop begonnen.

 

Ik besloot naar het tropisch regenwoud te gaan. Ik doe de glazen deur open die zwaar is beslagen door het vocht en loop dan het pad op dat slingert tussen twee rivieren vol planten en drijvend hout en hoge rietkragen, ze worden omzoomd met bossen en struiken en heel veel slingerende planten. Het pad is zanderig en op sommige plaatsen modderig. Er zijn allerlei geluiden te horen, vogels, krijsende apen, en allerlei geluiden die ik niet kan thuisbrengen. Ik loop heel rustig door, gek genoeg ben ik altijd blootvoets als ik daar loop. Er zijn uitstekende boomwortels en takken die diep doorbuigen, en scherpe grassen, en stekelige planten, maar ik heb me nog nooit verwond.

 

Ik loop het steeds dichter wordende bos in en plots kronkelt een lange armdikke slang op me af. Ik sta stil en voel hoe mijn hart bonst in mijn keel. Nee ik ben niet bang zeg ik tegen mezelf. De slang is heel dichtbij gekomen en kijkt me doordringend aan, zijn ogen zijn purper met geel heel vreemd. Zijn vel is rood -goudbruin met gele en zwarte strepen als ringen om zijn lijf. Ik kijk het dier aan, en dan weet ik het weer, ik focus op mijn hart en stuur die energie naar het dier. Ik zie hoe hij ontspant. Je was even bang, zegt hij dan, met een wat slepende stem. Ja zeg ik , maar toen herinnerde ik me weer dat ik helemaal niet bang hoef te zijn. Jullie doen niets zolang ik niet bang ben. Klopt zegt de slang. Hij zegt je weet het wel, en toch steekt die angst nog steeds even de kop op. Ja knik ik. Hij zegt dat komt door de sferen waar de aarde zich nu in bevindt, er is zoveel angst. Ik knik. Jij bent meestal niet bang, zegt hij. Hmm zeg ik soms wel hoor, dan komen er weer nieuwe draconische maatregelen en dan heb ik ook wel even dat de angst door me heen gaat. Ja dat snap ik zegt de slang. Plotseling zie ik overal om ons heen slangen naar ons toe komen glijden. Nieuwsgierig komen ze rondom ons liggen en kijken toe, luisterend denk ik. Nu voel ik geen angst, hoewel er best exemplaren bij zijn, die veel angst oproepen bij de meeste mensen. boa constrictors, adders, cobra’s en allerlei andere grote en kleine en kleurige en in schutkleuren gehulde slangen.

 

Ze luisteren allemaal naar hem, hij is blijkbaar een soort leider, denk ik. Maar hij leest mijn gedachte: nee ik ben de koningsslang, en de dieren kiezen mij altijd uit om iemand toe te spreken. Ik ben blijkbaar een goede spreker. O maar u bent niet hun koning, o nee, daar doen wij niet aan, iedereen is zijn eigen koning. Jullie mensen hechten zo aan hiërarchische structuren, wij doen dat niet. De Leeuw is echt niet onze koning, dat mocht hij willen, dat is zo’n mensensprookje. Wij hebben praktische structuren in onze families, en dat is om veiligheidsredenen. Niet omdat iemand de baas wil spelen over ons. Dat is de manier waarop jullie kijken en als je door een bepaalde visie, of noem het maar bril naar dingen kijkt, dan ga je zien wat je verwacht. Daar hebben jullie wetenschappers toch onderzoeken naar gedaan? Eh ja, daar heb ik me niet zo in verdiept, mompel ik. En ik bedenk dat er natuurlijk veel logica zit in wat hij zegt. Het meeste wat wij zien is de projectie van onze geest. Wij scheppen met onze gedachten en dat wat we scheppen, hoeft niet in de werkelijkheid te bestaan, misschien alleen in onze geest.

Intussen zie ik uit mijn ooghoeken hoe een aantal krokodillen en kaaimannen naar de waterkant komen glijden, precies waar wij staan. Ook dat zijn dieren waar ik nog niet direct een vriendschapsverzoek naar heb verzonden. Wat komen die doen? De slang ziet mijn blik en voelt mijn onrust. Ben je bang van hen, zegt hij terwijl hij me doordringend aan kijkt? Eh nee hoor zeg ik. Maar helemaal klopt het niet. Ik kijk hoe de krokodillen zich op de kant hijsen en dichterbij komen. Ik focus weer op mijn hart en stuur hen de energie die daaruit komt. Ze gaan liggen, en kijken naar mij en naar de slang. Dan zie ik plots allerlei vogels overal gaan zitten op de takken en lianen. En apen en een tijger die zich half achter een bos verschanst maar wel kijkt en luistert. Ik kijk vragend naar de slang.

 

O als ik spreek met een mens komt iedereen uit het bos en rivier graag luisteren. Zij vinden het boeiend hoe de mensen momenteel in het leven staan, wij weten allemaal waar jullie doorheen gaan.  Hij kijkt me aan, weet je, de angst die je af en toe voelt opkomen. En de angst van jullie die voelen wij allemaal, wij dieren. Alle dieren voelen angst bij anderen, en ook bij mensen. Hoewel gedomesticeerde dieren soms wel wat kwijt geraakt zijn van dat scherpe zintuig. Maar in principe hebben alle dieren dat vermogen om angst te ruiken, te voelen, te horen. Maar we zijn even goed in staat om liefde te voelen te ruiken te horen, zelfs te proeven. O ik kijk verbaasd. Hij zegt met dat vermogen kunnen we prooien vangen, en aan voedsel komen. We zullen nooit of te nimmer een dier of mens aanvallen wat liefde uitstraalt. Dat kunnen we niet, liefde vormt een beschermende laag om iemands lichamen heen.

Ik voel in mezelf dat de liefde nu weer sterker is dan even geleden, ik weet wel dat angst niet goed is, maar soms heb ik er geen controle over, het kan mij zomaar overnemen. Maar gelukkig kan ik heel snel weer bij mijn liefde komen.

 

Ja je leert het al heel goed zegt de slang. Weet je jullie zitten nu allemaal in een lesprogramma waar van je gevraagd wordt om dit te ontwikkelen. Lesprogramma…. Herhaal ik? Nu ja dat noemen wij zo, wij weten wat er gaat komen. Jullie gaan nu en masse door een heel belangrijke periode heen, zowel  iedereen individueel alsook in  groepen, als volk, of als  bv alle vrouwen, of alle ouderen, of alle kinderen. Jullie krijgen nu momenteel de allerbelangrijkste les van je leven.

 

En dat is deze les: Angst zorgt ervoor dat je wordt opgegeten… nee niet letterlijk, maar symbolisch. Wij zouden je opeten als je bang bent, maar de krachten die nu op aarde bezig zijn, en die weliswaar zullen verdwijnen gaan jullie eerst nog de meesterproef afnemen. O meesterproef zeg ik, daar schreef ik pas een stuk over. Ja dat weet ik zegt hij, wij volgen je overal, en weten wat je doet. Maar de echte meesterproef is de confrontatie met je eigen angst. En die staat eigenlijk los van wat er gebeurt. Jouw angst is van jou en die heb je altijd bij je, en hij is heel sterk als hij al vaak heeft ‘gewonnen’. Hij is zwak, als liefde vaker heeft gewonnen. Hij is al bij je vanaf je eerste leven, en alle angst die je niet hebt weten te overwinnen met liefde, is nu in zijn volle kracht in iedereen aanwezig en actief.

 

Liefde en angst zijn de twee tegenpolen. Waar angst is kan geen liefde zijn. Angst is lage trilling, liefde is de hoogste trilling. Velen van jullie hadden tot voor kort nog het gevoel dat je stevig stond in jezelf en je kracht en dat je niet zomaar omver geblazen zou worden. Heel veel  mensen hebben moeten leren dat dat dus niet klopte. Mensen die dachten zonder angst te zijn, blijken banger dan wie dan ook en degenen die eerder wel angsten hadden blijken plots stevige en onvervaard hun positie in te nemen. Ook veel spirituele mensen  zijn erachter gekomen dat hun fundament niet zo solide was als ze wel dachten en naar anderen toe beweerden. Hun liefde leek heel wat toen er nog niets aan de hand was, maar bleek niet opgewassen te zijn tegen deze storm van angst die over jullie wordt uitgerold. Want dat is het eigenlijk, dat is het enige, er wordt een deken van angst uitgerold, heel stelselmatig en heel efficiënt.   

 

De proef voor elke van jullie  is, wie weet deze angsthype te overmeesteren. Met liefde.. niet met strijd, niet met agressie. Nee  het gevecht vindt plaats in jou tussen je angst en je liefde, maar niet achter je computer, wel in de wereld, op de plaatsen waar angst is.

 

Ik voel me inmiddels heel rustig en ontspannen en ga op de grond zitten vlakbij de kop van de slang. Het lijkt alsof hij lacht, er glimmen een soort pretlichtjes in zijn ogen.  Er komen enkele kleinere slangen dichterbij gegleden en een legt  zijn kop voorzichtig op mijn bovenbeen, het voelt koud en vreemd, maar ik voel dat het liefdevol is. Eentje wikkelt zich dan om mijn andere been, en een rond een arm. Ik zit een beetje onhandig maar het voelt goed. Alle dieren zijn heel ontspannen. En er hangt een liefdevolle sfeer. Ik zit daar en besef dat deze situatie heel gevaarlijk zou zijn, als ik bang zou zijn. Deze dieren zijn stuk voor stuk ‘gevaarlijke’ dieren. Geen schoothondjes of poesjes, of schootslangen…en dat is in de wereld nu ook zo. Heel gevaarlijk voor degenen die niet bij hun liefde kunnen, bedenk ik, niet in hun hart kunnen.

 

Het is daar heel gevaarlijk spreekt de slang mijn gedachten uit, maar alleen voor de mensen die bang zijn. Ik besluit weer actief te worden om mensen te helpen in hun hart te komen, middels mediteren. Dat is wel het minste wat ik kan doen. Heel goed bromt de slang. Heel goed.

Dan is het gesprek klaar de slangen glijden van mij af en verdwijnen in het dichter struikgewas, de krokodillen plonzen in de rivier en de vogels vliegen kwetterend was. De koningsslang zegt, doe zo voort en glijdt statig weg, toch wel met een koninklijk airtje..

 

Tanni Koens

reacties  0 reacties reageren

Dromen, hart-ervaringen en angst

01-07-2020 16:15

Vroeger droomde ik veel, en ik herinnerde me smorgens vaak de dromen, en schreef ze op, boekjes vol. Maar in 2013 kon ik voor het eerst in mijn hart, en dat was zo bijzonder zo echt, echter dan de wereld om me heen.  Sinds die tijd droom ik nog maar zelden. Ik kan met alle vragen en dingen die me bezighouden naar mijn hart en ga dan in gesprek met mijn engelen of met  een gids  of met de ziel van iemand die een huis heeft in mijn hart ( iedereen die ik ooit in mijn hart heb gesloten heeft er een huis, die huizen variëren van kleine hutjes, tot grote prachtige Manoirs, het hangt af van de ontwikkeling van je ziel hoe groot en mooi je huis is, sommigen die in de buitenwereld een prachtig huis bezitten,  hebben in mijn hart een blokhutje) Alles is er veel  mooier dan de buitenwereld, de natuur is mooier, de kleuren zijn feller dieper intenser. Ook zijn mijn overleden poezen er, een is mijn gids in dierenzaken (bij het opsporen van weggelopen dieren of als een dier ziek is of er is iets mis, brengt deze poes me naar het dier en kan ik met het dier spreken, dan vertelt het wat er aan de hand is en dan kunnen we het oplossen, het klopt meestal wat ze me vertellen)

 

Mijn hart

Alles veranderde steeds in mijn hart, er kwam steeds meer bij, ofwel ik mocht steeds meer zien. De entree was eerst een simpel hekje, waardoor ik het bos inliep waar mijn huis staat. Nu is het een hal met een mooie marmeren vloer en sinds enkele maanden is er in het midden een vijfpuntige ster. Ik kom er via een brede marmeren trap met uitgesleten treden, vijf treden naar beneden en dan sta ik in mijn hal. Daar was in het begin alleen de toegang naar het park waar mijn huis staat. Langzamerhand na enkele jaren mediteren, kwamen er deuren bij in deze hal, een naar de binnenwereld waar de Arcturians ook zijn, een naar het heelal, waar ik uit kan springen en reizen naar andere planeten. (Vond ik de eerste keer heel eng, maar mijn engel hielp me om mijn zilveren koord vast te maken en toen durfde ik. Het was fascinerend. Verder een deur naar een tropisch regenwoud waar alleen dieren zijn, maar dan alleen wilde en wat wij gevaarlijke dieren noemen, krokodillen, slangen, (allerlei soorten) leeuwen, panters, tijgers, giftige spinnen etc. een gezellige boel dus 😉.

 

Dieren en angst

Die deuren verschenen plots (ik ga mijn hart binnen als ik mediteer) en de eerste keren keek ik er alleen naar en durfde er niet binnen te gaan. Ik ging toen alleen naar mijn park met mijn huis. Maar na een paar keer besloot ik toch een voor een de deuren te openen en naar binnen te gaan. Toen dat de eerste keer gebeurde in het tropisch regenwoud, liep ik vol vertrouwen op blote voeten over een vochtig pad door het woud. Aan een kant hoge bomen en struiken en vreemde grassen en planten, en een luid gekrijs van vogels. Aan de andere kant stroomde een rivier, heel traag door de bossen en daar dreven krokodillen in. Ik keek ernaar en voelde geen angst. Ik dacht heel luchtig O, het is toch in mijn hart er kan me niets gebeuren. En ik stond vlak bij een krokodil en durfde hem bijna aan te raken, nu kon ik hem eens goed bekijken. Wow wat een lijf vol harde schildachtige schubben en een krachtige zware staart, en dan die bek met tanden. Er gebeurde niets, precies zoals ik verwachtte, dus vrolijk liep ik verder, daar sloop een panter die me wel aandachtig bekeek maar gewoon doorliep. Logisch dacht ik, hier gebeurt niets. Nadat ik zo wat van deze ‘leuke’ dieren had gezien vaak op armlengte afstand, hing er aan een zware boomtak vlak voor me op het pad, waar ik langs moest een slang, een grote dikke meterslange slang. Een boa constrictor.

 

De les van angst

Ik schrok een heel klein beetje want het is toch echt een enorm dier en we hebben geleerd bang te zijn voor slangen. Maar ik liep door en hij begon tegen me te praten, hallo hoe is het? Goed zei ik, hang je hier vaker, ja zei hij. En ik wilde doorlopen, toen blies hij en ik stopte. Ik ben niet bang zei ik, hier kan me toch niets gebeuren. Het is in mijn hart dus alles is veilig, jullie zijn hier niet gevaarlijk. Haha lachte de slang, dat dacht je maar, we zijn hier net zo gevaarlijk als in de buitenwereld. O zei ik, ik dacht…… het heeft allemaal met angst te maken zei de slang. Jij loopt hier en je bent niet bang, en dus doet geen enkel dier jouw kwaad. Alleen als je bang bent doen ze je iets. Dus jij zou mij ook iets kunnen doen als ik bang word? Jazeker zei hij en keek me met glinsterende ogen aan. Poeh, dat was nogal wat. Maar eigenlijk wist ik dit al, hier had ik al eerder een droom over gehad. Waarin alles waar ik bang voor was gebeurde, en zodra ik stopte met bang zijn werd alles weer harmonieus. Hmm zei ik, deze les kreeg ik al eerder. Nou je hebt hem goed begrepen, zei de slang. Daarna nam ik afscheid en keerde terug naar mijn hart huis.

 

Enkele weken later mediteerde ik weer, ging mijn hart binnen en besloot het regenwoud nog eens te bezoeken. Ik ging mijn hart binnen en besloot vrij snel naar de dieren te gaan. Het was er benauwd warm en vochtig, het leek de zweethut wel die we een tijdje ervoor hadden gedaan. Zweet stroomde al snel over mijn lichaam. Ik liep heel rustig en keek goed rond. Ik voelde geen angst. Buiten was er veel angst. Voelbare angst, mensen die deze periode ervoeren als dreigend, voor het virus of voor de plannen van de overheid. Ik voelde me heel rustig en zonder angst. Vol vertrouwen in onze kracht als ziel. Ik liep op blote voeten en zag nog net een dikke tarantula onder een blad wegkruipen. Hij bleef wel naar mij gluren zag ik, vroeger zou ik daar van zijn weggerend. Nu bleef ik ook kijken, en ik sprak hem toe. Geen zorg ik doe je niets en ik ben ook niet bang. Hij bleef zitten en zei niets. Dan zag ik de krokodillen drijven vlak naast me in het groenige water. Hun ogen net boven het wateroppervlak, eentje probeerde dicht bij me te komen. He jongen, hoe is het met jou, vroeg ik hem, hij tilde zijn kop uit het water en bromde: goed. Ik bekeek hem eens wat nauwkeuriger, ik voelde weliswaar geen angst maar het is ook niet direct een dier waar je meteen verliefd op wordt zoals op een klein hondje. Echt knap is hij niet, dus ik liep verder. Even later zag ik de boa constrictor weer hangen aan de boomtak. Intussen zag ik ook een tijger vlakbij lopen en wat grote roofvogels. Een andere giftige slang kronkelde over het pad. Ik stopte bij de hangende slang. Hij keek me aan, hoe is het?

 

Creëren met wat je in je hebt

Goed zei ik, ik heb de boodschap nu helemaal begrepen denk ik. Als je angst hebt creëer je daarmee waar je bang voor bent, want alles is energie en wij creëren met onze gedachten/gevoelens en onze woorden en onze daden. Ja dat klopt zei de slang. Mooi dat je het begrijpt. Maar vroeg ik: hoe zit het dan als je je toch op de hoogte stelt van wat er gaande is in de wereld? Creëer je dan ook dat waar je naar kijkt en luistert?  Hij laat zijn kop wat verder zakken en zegt: Dat ligt eraan hoe je kijkt en luistert. Als je het puur als informatie opneemt en er geen gevoelens of negatieve gedachten over hebt en naar buiten brengt gebeurt er niets. Pas als je oordeelt en er een gevoel op plakt ga je er energie aan geven en dan creëer je dat waar je die energie aan geeft. Je op de hoogte stellen is nodig als je dat aankunt. Overigens oordelen is ook creëren, dus oordeel niet over mensen die anders doen dan jij. Dat weet ik ook al, zei ik. Maar soms, gebeurt het toch. Hmmmm ja dat bedoel ik zei hij … soms. Maar inderdaad jij begrijpt het wel. En ben je nog weleens bang? Nee eigenlijk nooit, ik ben nieuwsgierig, benieuwd, gefascineerd door alles wat er gebeurt maar bang, nee totaal niet.

 

Ontwakende Wijsheid

Heb jij ook een naam vraag ik aan de slang. Jazeker zegt hij, ik heet ‘Ontwakende Wijsheid’ ik kijk hem verbaasd aan, wat een bijzonder naam, maar waarom zo’n naam. Hij lacht. Alle mensen die een Ontwakende Wijsheid hebben ontmoeten mij ergens op hun pad. Die ontmoeting is een soort test. Plots moet ik aan Maria Magdalena denken en de onderzoeken die ik al lange tijd deed en nu weer doe. Heeft dat ook met de Kundalini te maken vraag ik hem. Ja absoluut, als de Kundalini, je innerlijke ‘slang’, opstaat is de wijsheid aan het ontwaken. Dan kun je als mens ‘het grotere plaatje’ van alles beginnen te zien. Dan stap je voorzichtig uit de duale wereld, dan ervaar je de Eenheid. Dat is het begin van de echte ontwaking van elke ziel. En dan verliest angst zijn greep op je. Hmm ja ik ben niet bang meer, dat klopt.

 

De test

Oké zegt hij zullen we dat even uitproberen en hij glijdt van de tak af en wikkelt zich om mij heen, even gaat er toch iets van een versnelde hartenklop door me heen, en hij voelt het en lacht, maar dan laat ik los en vertrouw. Je voelt koud aan zeg ik, ja daarom is het zo fijn om me rond een warm lijf te wikkelen. Hij omwikkelt me helemaal en legt uiteindelijk zijn kop op mijn schouder en laat zijn lange tongetje wat rondzwieren. Dan drukt hij even zachtjes alles samen. Wow ik voel zijn enorme kracht en weet dat hij me moeiteloos kan dooddrukken. Ik kijk in zijn ogen. En hij kijkt rustig terug. Goed zo zegt hij dan. En glijdt dan voorzichtig weer van mijn lichaam af. Dank je wel voor deze ontmoeting zeg ik en tot de volgende keer, o ja en ik vind je naam prachtig… hij hangt alweer aan de tak en beweegt zijn staart ten afscheid.

Ik ga terug naar de hal en uit mijn hart. Dat was weer en gedenkwaardige ervaring.

 

Tanni Koens juli 2020

reacties  0 reacties reageren

De kracht van intentie

29-03-2019 16:10

Afgelopen dagen waren weer leerzaam. Heel de dag bezig met inpakken en vullen van de auto, ook nog bijna 2000 woorden geschreven, en boodschappen doen en naar de bank, kortom druk. Rond 16 u zitten we op de bank op de patio met een drankje, wijn, bier. Het gesprek gaat over een dame die op FB vertelt dat ze terminaal kanker heeft en een goed adres zoekt voor haar poes. Het verhaal raakte me en ik kreeg een enorm kippenvel gevoel toen ik het las. Ik reageerde met te zeggen dat mijn man zichzelf heeft genezen van kanker en als ze er iets over wilde weten ze het moest laten weten. Dat deed ze vrijwel direct. Dus ik beloofde haar van alles te sturen uit de therapie van Willy, ik vertel het hem, en zeg jij zou eigenlijk een keer met haar moeten praten, want jij hebt de ervaring. Hij reageert geïrriteerd. Hebben we het zo druk we zijn allebei zo moe, jij hebt slaaptekort en dan ga je dit aanhalen? Bovendien ik heb genoeg van al die mensen die allemaal wel de therapie willen krijgen en er dan vervolgens mee naar de dokter stappen, of het toch niet doen of het te veel moeite vinden.

 

 Ik luister en weet wel ongeveer wat er komen gaat, ergernis over de houding van de mensen met kanker die liever naar de dokter gaan voor een pilletje dan moeite doen voor een dieet. En ergernis naar de medische industrie die mensen afleren om zelf te denken die mensen afhankelijk maken van medische hulp die niet geneest maar zieker maakt en doodt. Ik weet dat het deels klopt en waar is maar ook weer niet. Ik zeg nog dat hij zijn therapie wat meer moet opdelen in stukken, nu is het heel veel info met vooral veel linken. Ook dat een persoonlijk verhaal zoveel meer impact heeft en het dat eigenlijk te weinig is. Te weinig eigen verhaal te veel verwijzingen. 

Plots zie ik ook wat er eigenlijk gebeurt met hem. En ik vertel hem (zoals altijd) mijn inzicht. Ik zie opeens dat dit ook allemaal met geven en nemen samenhangt. Als dat in balans is, als je kunt geven maar ook kunt ontvangen heb je hier geen probleem mee. Je geeft dan onvoorwaardelijk, je stelt dan geen eisen bij het geven van jouw cadeau of gift. Je kunt mensen heel veel cadeaus geven, je kunt ze materiële dingen geven, of etentjes of feestjes, maar ook aandacht, betrokkenheid, liefde, vriendschap. Je kunt ze ook jouw ervaringen geven waar zij als ze willen en kunnen iets aan kunnen hebben. Feitelijk geef je altijd iets van jezelf. En hoe minder materieel en hoe meer ‘eigen’ hoe waardevoller.

 

Maar als je geven en nemen niet in balans is wil je graag dat je voor datgene wat je geeft iets terugkrijgt. Je geeft dan voorwaardelijk, en ja dat kan ook met adviezen, met tips, met lessen, je kunt in wezen alles wat je geeft onder voorwaarden geven. Waarom zou je dat doen? Waarom zou je dat willen? Is dat omdat het iets moet vervullen in jou? Wat gebeurt er met je als je iemand iets geeft en hij doet er iets totaal anders mee dan jij voorstaat? Mooi voorbeeld is de reclame waarin een dochter haar bejaarde vader een I-pad heeft gegeven voor kerst. Ze vraagt of hij er blij mee is en hem vaak gebruikt. Op datzelfde moment veegt hij de Ipad schoon hij heeft er groente op gesneden en zet hem in de vaatwasser. U voelt de verbijstering en afkeuring die dat oproept. Boeiend nietwaar. Want wat maakt dat je nog controle wil hebben over datgene wat je hebt gegeven aan iemand?

 

Ik onderzocht na dit gesprek uiteraard mezelf. Heb ik ook verwachtingen over wat anderen doen met wat ik ze schenk? Verwacht ik dat mensen bv de lessen die ze van mij leerden over schrijven toepassen? Ja soms wel, bijvoorbeeld toen iemand uit mijn oude schrijfgroep plots een boek schreef in twee maanden, en het naar de uitgever stuurde zonder het echt kritisch te laten doorlezen en nazien op dingen waar de uitgever zeker oplet, vond ik ook dat ze mijn lessen niet toepaste. Dat ze advies had moeten vragen. Toen ik dat besefte, liet ik het los. Het is natuurlijk helemaal niet aan mij om daar nog controle over te willen hebben. Iedereen mag de dingen doen op haar eigen manier. Ik hoef helemaal niet nog bemoeienis te hebben met hoe en waar en waarom ze het boek instuurt op deze manier. Het schudde me wakker, ik ging terug naar allerlei situaties waarin ik mensen iets’ gaf’, soms was dat een betaalde gift, bv een socratisch gesprek, soms onbetaald, bijvoorbeeld een inzicht tijdens een vriendinnen gesprek.

 

Heel veel dingen gebeuren ongepland en onvoorzien, en zijn sowieso al cadeautjes. Gelukkig kan ik dat meestal gewoon loslaten. Iemand hoeft na een coachgesprek zijn of haar leven niet te veranderen, ook al zou dat beter voor haar zijn. Iemand hoeft zich niets aan te trekken van mijn adviezen, of mijn lessen toe te passen. Eigenlijk is het zo dat je wanneer je iets geeft aan een ander zonder voorwaarden, je jezelf bevrijdt. Je kunt dan alles doen, je geeft een advies, en laat meteen los wat de ander ermee doet. Je bent ook niet verantwoordelijk voor wat de ander doet met wat hij van jou kreeg. Vanaf het moment dat het uit jouw handen is, is het niet langer van jou. Je gaf het weg. Punt. Het is nu van de ander. Punt. Het is dus ook onzinnig dat mensen je achteraf nog zouden kunnen aanspreken op wat je gaf, dat hoef je ook niet te accepteren, gegeven is weg. Hoeveel vrijheid geeft dat. Je schrijft een boek, mensen vinden er van alles van, geven commentaar en kritiek en jij blijft er los van, want het boek is weggegeven, het is nu van het publiek en die mogen ermee doen wat ze willen. Maar wat heb je dan gegeven? Waarom geef je dingen weg? Waarom adviseer je, waarom schrijf je blogs, of boeken, of schilder je, of wat dan ook. Waarom?

 

In mijn ogen is er een drijvende kracht achter alles, en dat is intentie, je innerlijke drijfveer. Je innerlijke drijfveer wil mensen iets geven, bv om zichzelf te kunnen genezen, of om wijzer te worden van jouw kennis, of om gezonder te worden met jouw recepten, of om zich vrolijker te voelen met jouw tips. Jouw intentie bepaalt of dat wat je weggeeft iets goeds is. Niet de reactie van de ander. De reactie van de ander zegt alleen iets over de ander en nooit over dat wat jij weggaf. Jij gaf iets met een bepaalde intentie (bedoeling) was dat een positieve liefdevolle intentie, dan is dat wat jij in de wereld zet. Punt, los van wat voor reactie dan ook, los van welke kritiek dan ook. Jouw intentie bepaalt.

 

Dat maakt het ook helder om te kunnen zien, aan dat wat mensen weggeven wat hun intentie is. Willen ze er geld voor, dan is dat hun intentie. Willen ze dat je het zoveel mogelijk deelt dan erkenning hun intentie. Willen ze dat je het niet deelt of gebruikt zonder hun toestemming, dan is bezit en vasthouden hun intentie, je zou dat ook identificatie kunnen noemen. Wanneer je je identificeert met dat wat je hebt gemaakt, geschreven, gezegd, maak je het een deel van jou, dan gaat het aan je vastzitten, dan ben jij die woorden, en dan blijf je ook geraakt worden door de reacties van anderen erop. De kunst is dus om iets te creëren, een schilderij een boek een gedachte een uitspraak en je daar niet mee te identificeren. Je bent niet die gedachte, dat schilderij, dat boek.

 

 

 

reacties  0 reacties reageren

Het slakkenhuis, de weg naar mijn Hart

01-01-2013 16:20

Vroeger al had ik een zwak voor huisjesslakken. Gedeeltelijk kwam dat voort uit liefde voor alles wat vloog en kroop, maar toch vooral omdat ze iets hadden wat ik ook wilde. Als kind fascineerde het me al, een huis op je rug, ideaal leek me dat.

 

Ik kon ik er uren over fantaseren, waar ik heen zou gaan, moest ik mijn huis op mijn rug hebben. Zeker niet naar de tuin van mijn vader, die haatte slakken, ze aten alles op en werden met grof geweld uitgeroeid. Mij deerde hun vraatzicht niet, ze hadden huisjes en konden gaan en staan waar ze wilden. Dat was het enige wat telde. Nu ja, gaan en staan, wel in een tempo waar ik dan weer niet voor zou kiezen. Maar aan de andere kant , een zilveren spoor achterlatend, had ook wel iets. Wie wil nu niet een glinstering achterlaten?

 

Het bleef me boeien, en ik ondernam, weliswaar onbewust, diverse pogingen om iets gelijkaardigs te creëren. Vaak verhuizen, minstens 28 keer. Twee huizen tegelijk hebben. In andere landen wonen. Het leek allemaal wel aardig maar het was het toch niet helemaal. Het bleef een schraal aftreksel van wat ik ooit had gefantaseerd.

Tot de omstandigheden me dwongen te stoppen met buiten mezelf naar zo’n plek te zoeken, en de blik inwaarts te keren. De omstandigheden waren dwingend genoeg, buiten was het niet veilig, maar de angst om naar binnen te gaan was minstens zo sterk. Het lukte me niet ondanks het lezen van vele boeken geschreven door mensen die daar blijkbaar wel moeiteloos toe in staat waren. Allemaal slaagden ze erin om hup, even naar binnen te wippen, daar het een en ander op te ruimen en ook nog met geweldige metafysische ervaringen naar buiten te komen. Maar een stemmetje in mijn hoofd zei, ach: geloof dat toch allemaal niet. Dacht jij nou echt dat die mensen dat allemaal gedaan hebben, welnee, joh, allemaal verkooptrucs om hun boeken aan de man te brengen. Maar ik bleef proberen.

Ondanks die stem en de twijfel. Ik bleef ook lezen, maar bij elk succesverhaal voelde ik me meer en meer een sukkel, want bij mij riep het alleen maar angst op en nare kinderherinneringen. Niks mooie stilte of prachtige eenheidservaringen. Elke keer als ik weer een poging waagde, was het alsof ik onmiddellijk werd buiten geschopt. Tot ik op een dag het boek ‘leven in je hart ‘begon te lezen, een praktisch boek van Drunvalo Melchizedek. Hij bouwde de oefeningen heel rustig op, niet meteen in je hart gaan, niet direct het enge opzoeken. Maar voorzichtig, stap voor stap, verbinding zoeken met moeder aarde die je steunt en vader kosmos die je inspireert. En ja het wonder gebeurde: dit lukte, ik deed in het begin braaf wat in het boekje stond, maar gaandeweg werd ik steeds vermeteler en deed het stiekem op mijn eigen manier.

 

Na weken, stapje voor stapje dichter bij komend, kom ik op een dag tijdens een meditatie onverhoeds in een landschap terecht, plots sta ik daar, voor een groot meer, omzoomd door bossen en bomen. Het stemmetje in mijn hoofd zegt: wat kun jij fantaseren! Nou en, zegt mijn andere stem terug. En het stemmetje zwijgt.

Ik sta daar en kijk over het meer, aan de andere kant staat een prachtig huis, wit met groene luiken. Het lijkt me uit te nodigen. Ik wil erheen maar moet daarvoor eerst het meer over. Aan de andere kant van het meer staat een bankje en daar zit een fragiel, doorzichtig wezen. Ik kijk naar haar, ze lacht me warm toe, kom maar, zegt ze, spring erin. Ik voel met mijn grote teen, brrr, koud, nat en slijmerig. Ik durf niet. Ook de dag erna durf ik niet, en nog veel dagen blijf ik aarzelend, verlangend aan de overkant staan. Het water is te diep, bevat te veel slijmerige vreemde wezens , glibberige planten, donkere dieptes. Elke keer bespringt de angst me, ik wil dolgraag maar durf niet. En plots zit ze daar, mijn buurmeisje van vroeger, waar ik plaatjes van de Beegees mee heb gedraaid en gezwijmeld bij de foto’s van Robin en Barry Gibb, we waren er beiden verliefd op. Na 35 jaar afwezigheid hebben we elkaar weer ontdekt, dankzij schoolbank. Alsof ze nooit uit mijn leven is weggeweest zo naadloos sluiten we weer op elkaar aan. En nu zit ze daar, verbaasd kijk ik, hoe kan dat .

 

Je fantaseert, zegt het irritante stemmetje. Stil nou jij, zeg ik. Maar het stemmetje wil niet van ophouden weten, je droomt, dit is niet echt! Hou op jij zeg ik, en dan pas wordt het stil. Ik kijk naar de transparante vrouw en mijn buurmeisje, naast elkaar op de bank. Beiden zeggen: kom maar, doe het maar, het is niet eng. Dan ga ik, voetje voor voetje, centimeter voor centimeter, ik word nat, het water voelt vies olieachtig en koud. De slijmerige slierten kronkelen om mijn lichaam. Houden me tegen. Voorzichtig begin ik te zwemmen, de slierten belemmeren me, ik moet me steeds losrukken, mijn hart gaat tekeer, het bonkt tegen mijn borstkas, maar ik ga en zet door, richting het bankje. Halverwege word het water warmer, schoner zachter en hangt er een prettige geur. Het zwemmen gaat nu ook sneller, lichter, gemakkelijker. Dan ben ik er. Mijn buurmeisje staat met open armen op me te wachten. De transparante vrouw, nu zie ik het pas, lijkt op mij. Ik kijk haar vragend aan. Ik ben je ware zelf, zegt ze en trots op je, je hebt het gedaan, je bent het grote water overgestoken, en glijdt dan moeiteloos bij me naar binnen.

 

Ik zie het huis, nu heel dichtbij, loop erheen, een leistenen trap naar de voordeur. Ik bel schoorvoetend aan, de deur gaat open alsof ik verwacht word. De vrouw draagt een wit schortje, een dienstmeisje? Ik ken haar niet, toch voelt ze vertrouwd. We staan in de hal. Alles ademt rust, ik haal diep adem, dit voelt goed. We gaan naar de woonkamer, mooi ruim, een serene sfeer. Wil je iets drinken? Zegt ze. Graag. Direct komt een keukenmeisje met cappuccino. Wat voelt het goed, zo vertrouwd, warm, sfeervol. Wiens huis is dit? Ze lachen. Jouw huis. Ik schrik, hoe kan dat nou. Voor wie werken jullie? Voor jou! Vol onbegrip kijk ik hen aan. Ik heb geen huis en zeker geen personeel, ik geneer me dood, het idee alleen al, ik personeel, ondenkbaar. Ze lachen. Weet je echt niet wie wij zijn? Nee geen idee. Wij zijn je beschermengelen, we zijn er om je te helpen en doen alles voor je. Dit is jouw huis, jouw hart, dit heb je opgebouwd in al je levens, dit is de afspiegeling van jouw ziel. Ik kijk rond, kan het niet bevatten, dit mooie huis in mijn hart? Kan ik hier dan in. Ja natuurlijk, elk moment, je hebt het altijd bij je. Je kunt er alles vinden. Ik ben verbijsterd, het is te veel. Dan denk ik terug aan mijn slakken fantasie. Eindelijk heb ik het gevonden, op de laatste plek waar ik zou zoeken. Dit is het omgekeerde slakkenhuis, niet op mijn rug maar in mijn hart.

 

Tanni Koens 2013

reacties  0 reacties reageren