Blog

Enkele dagen geleden was ik bij een osteopathe, een hele spirituele dame die behalve haar goede ‘hand’ werk ook diepere inzichten krijgt als ze je behandelt en die deelt met je. Ik heb al maanden last van mijn rug, knie heup, schouder, een kant de rechterkant. Het was licht aanwezig toen we in mei naar België vertrokken voor de verhuizing, met een niet zo heel comfortable bus. Daar aangekomen was het heel erg, de eerste nacht kon ik van pijn niet slapen. Maar de dag erna had ik gelukkig een quantum hypnose sessie en daar vroeg ik naar de oorzaak. Ik kreeg antwoord: er is nu zoveel pijn, angst, boosheid, zoveel negatieve gevoelens die in de atmosfeer van de aarde hangen, en alleen de ongevoeligen merken daar niets van. De rit door een stil bang Frankrijk door een deken van angst, had dit veroorzaakt. Het hing zo voelbaar in de lucht, overal, ook in België. Ik had het allemaal binnengekregen. Na de sessie was het een tijdje weg.

Ik ben een super HSP-er, dus voel eigenlijk alles, van anderen. In mijn beroepen in de zorg, vooral in de psychiatrie heb ik heel goed geleerd om mezelf te beschermen. Maar blijkbaar is er nu meer nodig, dit is zo overweldigend wat er continue in de atmosfeer wordt geblazen, door de overheden, de farmacie, de artsen de ‘deskundigen’ , de media, en alle mensen die  bang zijn voor ‘het’ virus. Maar ook aan de andere kant, al degenen die zien wat het werkelijk is, en die hun boosheid spuien, op sociale media, naar elkaar, elkaar uitschelden voor schapen, en onbewusten en noem het maar op en ook dat vind je overal. Dit is wat er in de lucht hangt, om ons allemaal heen.

Daarnaast is er de nog relatief kleine groep die het grote plaatje (beginnen te) begrijpen en inzien dat beide kanten eigenlijk stuivertje wisselen. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. Of je nu vecht om de wereld veilig te maken en het virus te bestrijden, of je vecht om de anderen wakker te maken en hen te doen inzien dat er misschien wel iets anders gaande is. Het maakt in de kern van de energie NIETS uit. Beiden zijn spelers in hetzelfde spel. Beiden voeren strijd, beiden vechten, beiden zijn in oorlog. (met de pen of met de stem)

Pas wanneer je gaat zien dat het nog iets heel anders is dan dit spel waar het om gaat. Namelijk dat denken in tegenstellingen, het echte probleem is. Jij-ik, goed-slecht, bewust- onbewust, slim-dom, wakker-slapen, schaap-wolf, leider-volgeling, vrij-gevangen, zwart-wit. En zo zijn er nog heel veel.

Op het moment dat je echt kunt zien, dat alles één is, dat alles, maar dan ook echt alles,  uit een en dezelfde Oneindige Creator komt, dat tegenstellingen bedoeld zijn om ons ‘Dat’ te laten ervaren. Op dat moment valt alles weg wat je tot die tijd meende te moeten bevechten. Ik heb vroeger ook gestreden, ik veroordeel het niet. Maar ik heb er wel veel last van. En met mij nog heel veel mensen. Ik vermoed dat alle -lichtwerkers-helpers- coaches-spiritueel bewusten- dit ook voelen, misschien niet de hele tijd maar vast met regelmaat.

Wij zijn hier om al die strijdende mensen te helpen om te zien wat ze nog niet willen of kunnen zien…

Afgelopen weken nam de pijn in mijn lichaam weer toe en ik besloot dit keer (normaal bezoek ik nooit een arts of hulpverlener, ik kan het altijd zelf oplossen) naar een osteopaat te gaan. Zij constateerde hetzelfde als in de Hypnose sessie. Ik neem teveel in, ik weet ook dat ik ook de energieën die binnenkomen, transformeer, daar heb ik de afgelopen jaren heel veel ‘training’ in gekregen, en ook hulp van mijn gidsen en engelen. Ik weet dus hoe ik het moet doen, ik hoef er geen adviezen in (bij voorbaat dank) maar het is nu zoveel dat het een dagelijkse ‘job’ is. De osteopathe kon ook goed voelen dat het niet mijn angst was, maar echt opgenomen angsten en woede van anderen. Ze noemde het giftige energie.  En dat het zich had vastgezet in de kleine spiertjes en gewrichtjes als harde bolletjes. Ze voelde ook dat het de emoties van heel veel mensen waren en dat ze soms ook heel oud waren. Ik weet dat alle oude onverwerkte pijnen en verdriet bij iedereen nu naar de oppervlakte worden gewerkt. Om er zelf vanbinnen iets mee te doen. Ik ben stevig door haar aangepakt en het is nog steeds bezig uit mijn lijf te stromen. Douchen helpt en mediteren helpt. Veel water drinken ook.

Maar ik heb een vraag aan al die reageerders op sociale media. Wat is je doel als je je angsten en je woede ventileert? Is dat om het zelf kwijt te raken en op anderen te werpen? ( dat gebeurt onbewust) lucht het op als je je woede zo neerzet? Of wil je anderen een boodschap geven? Wil je anderen misschien helpen wakker worden? Is boosheid en van alles veroordelen dan wel de goede weg? Gaan mensen door zulke boodschappen echt wakker worden, of roep je alleen verzet op tegen jouw boodschap.

Verplaats je in de anderen die nog niet zover zijn als jij.. herinner je jezelf toen je nog niet besefte hoe de wereld in elkaar zat, laat staan wie wij werkelijk zijn. Stel je voor dat je je boodschap verpakt in mededogen en begrip en dat je uitnodigend bent, en helpt met zoeken van de ander. Zou dat een verschil kunnen make?, Is het mogelijk dat er dan misschien wel één wakker wordt door jouw bericht. Wat zeiden veel meesters, als er maar een ziel de boodschap begrijpt is het doel al bereikt. Vriendelijk verpakte berichten en boodschappen, bereiken meestal veel meer dan boze veroordelende. Kijk maar naar jezelf, aanvaard jij de boodschap als iemand je uitscheldt of woede op je afstuurt.

Stel jezelf de vraag, welk doel wil ik dienen of bereiken?

Het is aan jou, wat je in de wereld wil zetten, maar besef dat alles energie is, en dat de wet van karma ook hierin geldt, wat je zaait zul je oogsten, en ik kan je zeggen deze wet werkt sneller dan ooit.

En last nut not least, als je kiest voor een mede-dogende manier: heel veel zielen, ook degenen van andere planeten,  die hier zijn om het transformatie proces te bespoedigen  en al bewust zijn, zullen je heel dankbaar zijn, want je vergemakkelijkt hun opdracht ermee.

Dank je wel…….

Hoe moeilijk is het om steeds mensen te ontmoeten, mensen die je dacht te kennen, die je vrienden zijn, of je familie en dan te moeten constateren dat  je ze helemaal niet kent, dat ze totaal anders omgaan met deze grote transformatie, ofwel met alles wat er op de wereld gebeurt, dan jij. Wat doe je dan? Wordt je boos op hen? En helpt dat? Wordt je verdrietig? En helpt dat? Veroordeel je hen? Geef je hen namen als, ‘schapen’ onnozelaars, domme sukkels? En helpt dat? Gooi je ze uit je vriendenkring? Keer je je van hen af? Of keren zij zich van jou af? Ga je over hen lopen klagen? Voel je je in de steek gelaten door hen? En helpt dat

Voel je je beter als je iets van het bovenstaande hebt ondernomen? Helpt het jou? Helpt het de ander? Helpt het de wereld?

Hoe zou het zijn om je even in die anderen te verplaatsen, ( eigenlijk in jezelf toen je nog onwetend was, hoe lang is dat geleden?)

Stel je voor dat jij een van hen bent, en denkt als een van hen. Wat denkt zo iemand? Die is bang, die hoopt dat als hij ‘braaf’ alles opvolgt, het echt over gaat en alles weer wordt zoals vroeger. Want als hij verder zou durven denken, wordt hij heel erg bang, dan raakt hij in paniek. Volg die gedachte maar eens…… …. Stel je voor dat al die anderen gelijk hebben, dat het helemaal geen echt virus is, o my god;.. en de angst slaat hem om het hart. Hij voelt direct een steen op zijn maag en alles trekt samen. En dan de volgende gedachte: stel je voor dat ze gelijk hebben en dat er een andere reden achter zit, dat al die maatregelen inderdaad zijn om ons in een dictatuur te brengen, het lijkt er wel op. Nee niet aan denken, want wat gebeurt er dan met mijn ouders, die al oud zijn maar wel zorg nodig hebben, en mijn kinderen? Wat gaan ze dan met mijn kinderen doen. O my god iemand schreef dat we een Chinese communistische samenleving krijgen.. Ik las van die boeken over China, neeeee dat nooit. … nee nee niet aan denken, Het komt echt weer goed, die anderen moeten ophouden met mij bang te maken. Ik wil dit niet denken. Ik ga me aan de regels houden dan komt alles weer goed. En ik ga wat extra mediteren dat helpt ook vast. En , en en en……. Als ik maar niet aan die vreselijke dingen hoef te denken….

Kun je nagaan om te durven bedenken dat het niet eens om Corona gaat, maar dat het een dekmantel is voor een totaal andere programma. De meeste mensen durven dat niet toe te laten in hun geest, want dan slaat de paniek toe. Ik ben al zeker 30 jaar wakker, maar als je dat wat ik in kleine porties heb kunnen opnemen en verteren en onderzoeken, nu in tijd van een paar weken, maanden allemaal op je bord krijgt, dan begrijp ik die mensen wel. Ik veroordeel ze niet, want dat helpt niet, daar worden ze niet sneller wakker van. Ik dank dat we vanuit compassie en begrip moeten reageren, en hen ondersteunen bij het stukje bij beetje laten indalen van de waarheid. Lastig maar wel de taak die wij op op ons hebben genomen als 'de eersten die wakker zijn' we hebben ervoor gekozen de anderen ( die ook een deel van ons zijn) te helpen, met zachtjes ontwaken. Als we dat vanuit liefde doen en niet vanuit onze angst, gaat dat veel beter werkn.....liefs