Blog

een brug als voorbeeld

De Brug van wijsheid, kennis en vrijheid.

Er bestaat in ieders leven op deze planeet een brug die we allemaal een keer over moeten. Daar mag je net zo lang over doen als je wil, hoewel je ziel je waarschijnlijk wel af en toe onder druk zet om die brug over te steken. Je mag er vele levens over doen, maar er komt een moment dat alles in jou je bijna dwingt om de stap te zetten. Komaan fluistert je innerlijke stem: het lijkt wel een wankele onzeker brug, maar als je eenmaal over het hoogtepunt bent en je de andere kant kunt zien, openbaart zich een nieuwe wereld.

Aan de ene kant van de brug waar de meeste mensen zich bevinden, en waar het erop lijkt dat iedereen het liefst wil blijven omdat het een heleboel voordelen lijkt te hebben. Dat de voordelen eigenlijk nadelen zijn zie je pas wanneer je de moed hebt gehad de brug over te steken.

Aan die kant van de brug wordt iedereen ziek van iets buiten hem of haar zelf. Een parasiet, een bacil een ziekteverwekker, een ander die hem besmet, een virus, de WIFI, 4G of 5G, of nog andere dingen, chemtrails etc. Stoffen in het voedsel, chemische stoffen in de lucht, het water.  

Dit geldt ook voor het zich ongelukkig voelen, depressief zijn, geen goede baan hebben, geen leuke partner, geen warme familie etc. ook hiervan liggen de oorzaken buiten henzelf is de vaste overtuiging.

Uiteraard zijn zij er ook van overtuigd dat de oplossing voor dat wat hen overkomt eveneens alleen van buiten kan komen. Van de artsen, ziekenhuizen, apotheken, psychologen, psychiaters, jeugdzorg etc  en alles van de moderne wetenschap. Zij zijn volledig afhankelijk van die mensen en middelen buiten hen.

Dit zijn ook de mensen die in een grote dualiteit leven, wij en zij. Zij doen dit en dat en wij zijn (meestal) slachtoffers. En zo kijkt men ook aan tegen familie-conflicten, werkproblemen, relatiestress. De ander is altijd de oorzaak, als die nu maar eens wilde veranderen, of zich anders opstellen, dan kon ik…..dan zou ik… Deze soort gedachten en uitspraken zijn kenmerkend voor de houding aan deze kant van de brug.

Degene die al enige stappen op die brug heeft gezet   begint al in te zien dat de middelen en oplossingen uit die moderne sector niet echt werken, maar alleen aan symptoombestrijding doen (moderne wordt ook vaak klassieke geneeskunst genoemd, maar dat is een onjuiste benaming, het is niet oud noch klassiek, het is nog geen 100 jaar oud). En  dat deze methodes eigenlijk niet eens echt  het doel  hebben om je te genezen. (Los van oprechte artsen en verplegenden die wel met hart en ziel werken om je te helpen te genezen)

Dat is hun eerste erkenning van een feit wat zeer juist is. Zij gaan er weliswaar nog steeds vanuit dat er dingen mensen en situaties buiten henzelf zijn die hen ziek maken, die hen een slecht gevoel bezorgen, die hen ongelukkig doen zijn. Maar ze begrijpen al dat de moderne wetenschap eigenlijk erg weinig kan doen aan wat hen overkomen is (dat is ook een typische uitdrukking aan die kant van de brug) dus ze zoeken de antwoorden nu bij wat men dan vaak noemt de alternatieve sector. Ook dat is typerend voor dit stadium van de brug, men noemt de klassieke geneeskunst (want al vele eeuwen oud en zeer beproefd en bewezen) alternatief! Dit omdat men er dan nog van overtuigd is dat de moderne geneeskunde de oorspronkelijke is.

Maar al voorzichtig stapjes zettend op de brug, ervaart men een andere benadering dan men gewoon was. En dat geeft hoop en vertrouwen om langzaam, heel voorzichtig nog een stapje te zetten. De meeste mensen die werken in dat ‘alternatieve’ circuit, hebben iets wat je niet snel ontvangt in dat andere ‘moderne’ circuit. ‘Tijd, en aandacht’ een luisterend oor. Vaak krijg je tijd om je hele verhaal te vertellen, want dat lijkt opeens wel belangrijk, wat vroeger werd weggewimpeld is nu van belang. De homeopaat of acupuncturist vraagt verder dan je pijn symptoom. Hij wil weten hoe je was als kind, waar je van houdt, wat je bang maakt, of je goed slaapt. Plotseling merk je dat je daar geen nummer bent, maar als volledig mens belangrijk bent. Jij wordt gezien en niet alleen je ziekte of je symptoom. Jij doet ertoe en er wordt werkelijk gezocht naar de oorzaak van je probleem, in tegenstelling tot de benadering van de meeste moderne medici, die vooral kijken hoe ze je symptoom kunnen wegkrijgen. Naar de diepere oorzaak wordt zelden gezocht. (Natuurlijk zijn er uitzonderingen, en gelukkig zijn dat er steeds meer)

Op die plek op de brug begin je langzaamaan, te ervaren dat de oorzaken van je aandoening vaak niet zitten op de plek waar het pijn doet, of waar de ontsteking zit. Langzaamaan laten de helers van de ‘alternatieve’ weg je ervaren dat er heel veel oorzaken kunnen zijn die vaak verborgen blijven tot je er echt naar zoekt. Ze ontdekken dat je voeding misschien wel oorzaak is, of je woonomgeving, de wifi of de 5G of je verkeerde stoel of bed. Maar het zijn nog altijd oorzaken buiten jezelf, maar wel dingen waar jij zelf iets aan kunt doen. Je koopt een ander bed, of je verhuist, of je verandert je voeding, je koopt middelen om de straling te verminderen etc etc. Op deze plek van de brug, zitten helers die horen bij deze plek, omdat ze ook nog overtuigingen hebben die passen bij deze benadering van hun cliënt. Ook zij denken nog dat de oorzaken van buitenaf geheeld kunnen worden met oplossingen van buitenaf. 

Kortom jij en zij denken dat je heel goed bezig bent, en dat klopt tot op zeker hoogte, het klopt helemaal voor het plekje op de brug waar je je bevindt.

En iedere plek op de brug is helemaal goed, want het is zoals alles  in het leven, een fase een stadium waar iedereen ooit een keer doorheen gaat.

Intussen ben je lekker bezig, je voelt je al beter dan daarvoor, maar…. Je hebt natuurlijk ook te maken met anderen op de brug, mensen die al wat verder zijn gelopen en je uitnodigen om sneller te gaan, want hier is het pas echt boeiend, en interessant, als je ziet wat ik hier zie, joh het verandert alles, roepen ze.  Ze wenken en willen je zo graag meenemen. Je ziet ze stralen en blij zijn met wat zij alweer hebben ontdekt.

Maar ja er is ook de plek waar je net vandaan komt, de plek voor je de brug opstapte, daar is het nog steeds heel druk, veel familieleden staan daar nog, en de meeste van je vrienden, en collega’s. En die roepen ook naar je: Joh kom terug, je ziet toch dat het een heilloze weg is die je gaat. Aan de andere kant van de brug is het vast nog veel erger dan hier. Geloof je nu echt dat je daar genezing zult vinden bij die kwakzalvers? Wees toch verstandig en luister naar de ‘echte’ wetenschappers, die zullen het toch wel weten, waar hebben ze anders zo lang voor gestudeerd? En denk je nu echt dat je gelukkiger wordt van mediteren en yoga, dat is toch allemaal zweefteverij? Laat je toch niet bedotten. En geloof toch al die onzin niet, van in je hart kijken, of in jezelf zoeken naar antwoorden. Komaan, we weten toch allang dat God niet bestaat en dat we alleen op de wetenschap kunnen vertrouwen. Ook zij roepen en gebaren en ze zijn met veel meer dan degenen die al wat verder op de brug staan.

Het is moeilijk, je voelt je heen en weer geslingerd, die familie en vrienden zijn toch ook niet gek, die hebben toch het beste met je voor. Sommigen hebben een degelijke academische opleiding, die zullen toch wel weten waar ze over praten? Die paar daarboven op de brug zien het waarschijnlijk allemaal veel te rooskleurig, ik kan maar beter gewoon teruggaan naar de mensen die ik al lang ken en vertrouw en naar hun oordeel luisteren. En zo aarzel je en hink je heen en weer tussen de ene en de ander kant, en soms, ja soms is het gevolg dat je teruggaat, en kiest om niet langer de brug over te willen. Je gaat terug en doet mee met de groep waar je je altijd veilig en geaccepteerd voelde. Want je hebt het al gevoeld als je wel de brug op gaat word je niet echt meer geaccepteerd, dan vinden ze je raar en gek, een wappie of complotdenker, en dat voelt toch echt niet fijn.

En af en toe gluur je nog eens naar de brug, en voel je vanbinnen een drang om er terug naar toe te gaan, maar die drang onderdruk je zo snel mogelijk en je leidt jezelf af, toch maar liever die film kijken of even gaan shoppen, en er niet meer aan denken. Nee die brug ga je niet meer op.

Althans nu nog niet, want een keer een stap gezet, blijft die overkant aan je trekken. Je nieuwsgierigheid is gewekt, en je probeert het te onderdrukken maar op momenten van eenzaamheid en stilte voel je de druk van iets in jou wat toch wel die brug op wil. Maar soms slaagt je familie en vriendenkring er toch in om je nog vele levens tegen te houden om de brug op te gaan. Dat mag, je ziel vindt het jammer, maar ooit komt jouw dag dat je wel gaat en doorzet.

Wanneer je de moed hebt wel voorzichtig stapje voor stapje verder gaan, krijg je hele andere dingen te zien, en te horen. Je ontmoet mensen die al langere tijd de brug overgingen en die ontdekten dat je door nog veel meer oorzaken ziek of ongelukkig kunt worden. Bijvoorbeeld door vroegere levens, en de onopgeloste trauma’s daarvan, of door jeugdervaringen die je nooit hebt opgelost. Of door je gedachten. En je bent verbaasd, hoe kan dat nu, en hoe moet dat nu met die anderen die dat allemaal veroorzaakten, de meesten leven niet meer en degenen die nog wel leven gaan echt niet uit zichzelf excuses maken dat weet je zeker. En je blijft nog een tijdlang doorlopen met de gedachten dat het weliswaar boeiend is wat ze je hier vertellen maar je hebt geen idee hoe je het kunt oplossen met al die oncontroleerbare dingen zoals bacillen of ziekteverwekkers, of wifi straling, en de anderen die toch echt schuld zijn aan jouw ziekte en ongelukkig voelen.

En dan zijn er helers die jouw oorzaken kunnen wegnemen, met allerlei dingen waar je vroeger nooit van hoorde, familieopstellingen, energetisch werk, Quantum Touch, bio resonantie, hypnose. Maar je merkt wel dat jij er actief aan moet meedoen; het gaat niet zoal, vroeger: zonder jou. Jij moet wel zelf in de kring durven stappen en je situatie durven spelen, of inzicht hebben in wat er werkelijk speelt of speelde. Al doende en met hulp ervaar je de heling. Je gezondheidsklachten verdwijnen met de hulp van energetisch werk. Je kinderen reageren plots heel anders na de familieopstelling, en je gaat steeds beter begrijpen hoe de dingen werken. Maar je bent nog wel steeds afhankelijk van de ‘juiste’ healer, de juiste energetisch therapeut. Ook dit is een niet te missen stap op de brug naar de andere kant..

En dan wordt het nog vreemder, want dan ontmoet je opeens mensen die  al bijna aan de andere kant van de brug zijn en zeggen, je kunt alles in jezelf oplossen. Daar moet je wel even op kauwen, want dat is wel een hele grote omkering van de feiten vind jij. Die dingen en ervaringen maken me ziek, en ik zou dat in mezelf moeten oplossen, kom nou toch, het moet niet gekker worden, denk je opstandig. En die familieleden hebben me een vreselijke jeugd bezorgd en IK moet dat in mijzelf oplossen?  Laat jezelf nakijken, dat doe ik echt niet. Weerstand en verzet komen in je op en je wil er echt niet aan. ZIJ zijn schuld en ik mag het oplossen? Echt niet. En een tijdlang blijf je hangen in afhankelijkheid van de ‘juiste healer’  die het toch min of meer voor je doet, en in weerstand en verzet tegen het idee dat je het helemaal alleen zelf zou moeten doen. Ook deze fase kan lang duren (het mag lang duren) sommige overtuigingen over je eigen slachtofferschap en het daderschap van HEN  de anderen kunnen heel diep zitten en heel hardnekkig zijn. Soms kan deze stap  ook vele levens duren.

Want het is zo moeilijk om die knop om te draaien.

Dit is het moeilijkste punt van je hele oversteek, dit alles ervaar je vlak voor het hoogtepunt van de brug. Als je hier doorheen komt ervaar je de andere kant van de brug. Maar velen blijven op dit punt hangen. Want hier komen veel moeilijke dingen bij elkaar. Je moet hiervoor je rol loslaten als afhankelijk slachtoffer van dingen buiten jezelf. Je moet om deze stap te kunnen zetten, een nieuwe rol op je nemen, van onafhankelijk mens die de verantwoording neemt voor alles wat hij in zijn of haar leven naar zich heeft toegetrokken.

Ja je leest het goed, ook dat hoort bij die laatste grote stap. Jij was en bent helemaal zelf totaal verantwoordelijk voor alles wat je in je leven hebt aangetrokken of gecreëerd. Voel je het al?

Daarmee ben je ook totaal en volledig verantwoordelijk voor het oplossen van al die dingen die je in je leven hebt ervaren en aangetrokken. En de enige die dat kan, ben jij. Geen enkele hulpverlener, dokter healer of wie dan ook, kan dit voor jou doen. Iedereen die zegt van wel is niet eerlijk. Nu zul je op dit punt van de brug aangekomen ook niemand meer aantreffen die beweert jouw problemen te kunnen oplossen. De juiste mensen ontmoet je allemaal op de juiste plek. Ze helpen je nog wel maar slechts als richting gever, als verkeersbord. Soms doen ze dat op een lieve zachte manier, en soms zijn ze streng en confronterend. Maar een ding hebben ze allemaal gemeen, als ze op dit punt van de brug zijn aangekomen, handelen ze niet meer uit eigenbelang maar alleen nog maar uit liefde. Want egoïsme, hebzucht en eigenbelang zijn allemaal achtergebleven bij het beginpunt van de brug. Dus als jij werkelijk die stap hebt gezet om zover de brug op te gaan dan zul je dat ook alleen nog tegenkomen.

Voor ieder van ons is de stap van afhankelijk slachtoffer naar verantwoordelijkheid en onafhankelijk soeverein levend mens, de grootste stap die je kunt zetten in je leven.

Deze stap bezorgt je een onafhankelijk, soeverein leven, laat je vrijheid ervaren en is noodzakelijk om zonder angst te kunnen leven.

Deze stap is het meest bevrijdende cadeau wat je jezelf kunt geven, deze stap zetten is pure liefde voor jezelf omzetten in daden.

27-1-2023 Tanni